Group 2

Group 2 Performance task 



Do you enjoy reading poetry? If Yes! Consider reading some original poems created by my groupmates. My groupmates recently put in a lot of work to complete a performance assigned by our teacher, which was to write a meme poem in our own language and a concrete poem. It's difficult, but it's fun. It's like envisioning a different emotion. It takes time to write, but it's well worth it. We are the Group 2 (Keziah, Lovely, Apple, Mitch, Nelgelyn, Pelarion, Rell Grace, Depio, Sang-an, Barioga, Sasuman, Dimakuta ). I created this blog with my groupmates so that we could post our different works from school performances of this subject creative writing.

In this blog, we will take a look at our works, which include a variety of amazing poems and Stories written by us.







The meme poem is our first completed activity. A meme poem is a brief poem written in any language that contains a joke or a humorous term. Here are some of our meme poems:









Keziah C. de Asis



Description:

This is my work; I know it's like something dark in the background because my joke is something dark too. It's a teapot pouring hot water on a person, and that person is me. The text shows that people are not trusted and loyal forever; they will just use us while we are still burning a fire, but if it's done and the coldness conspires, they will not need us anymore; they will just go, forgetting us and leaving us none.






I chose this hugot lines because it reminds me of my very long time crush - Nelgelyn Alferez 


This poem of mine is all about how I make or how I speak during conversations with my Friend in Manila - Mitch Zafra

My meme right here has the image of a sun and cloud and the sentence that means "Even the weather is hot I will still feel the chills when I see Lauson" cause Lauson is my crush and we tend to feel the chills when we see the person we like - Lovely Jade PacaƱa 




The meme I made was about my suitor at that time, it seems that time is the only thing that is set for us, I mean he is waiting for me when the right time comes, time that everything was all settle and us to be together and forever. My meme is written in bisaya words that "Dili pa karon basin puhon kita ang magkadayon" if you read it carefully you will understand the deep meaning of my meme- Apple Mae Sayson 


I characterize my memes as a threat to a person I genuinely value. I know threats cannot provide a solution to the problem, but this is the only thing to demonstrate that you are only mine and I am exclusively yours - Ma. Rochiel Jennifer Pelarion


Althea Barioga 

The poem is focused around love as an emotion and state of mind that is far more powerful.

Rell Grace Canoy

Description:

Have you ever fall in love to your childhood friend?.I am one of them. I have a friend before when i was a kid, we used to hang out and play together.We really wanted to grow together but as time passed I was unaware that I am slowly falling in love to my friend. That’s why i use these meme. Before, I really wanted to grow but, now I want you to be mine.



Jetriel Sang an 

Description:

I choose this Memes because it's a way of expressing a feeling like when you felt so down 

Mga salitang nagpapahayag Ng saloobing wari Moy sobrang nakakalungkot mga pinagdaanan Hindi malilimutan at Hindi kayang kalimutan dahil bawat scenario ay nakatatak sa utak

Pasempling pagtakas sa mga ina-alala titingala sa ibabaw at iisiping Buhay ay kasing tahimik Ng sa ibabaw saglit na tatapusin Ang hinanagpis at kalimutan Ang sakit Kahit maiwan Ang mga pait na dinaramdam Ng puso!





Eljhon Cahoy

This meme I made is for people who we think at first glance are bad because they have vices, but if we get to know them or become our friends, they are the kind of people who are very kind.


Sittie Ashya Dimakuta 


MEME POEM DESCRIPTION:
This meme poem that I choose symbolizes that you can't always trust some boys when it comes to a relationship and that you must know them well first because some are maybe playing you or just date you because they are just using you for their pleasure and that because some women are usually the one who fall in love immediately or be the victim one and that the poem describes that boys are sweet and passionate as flower in first but as the time passed they lose interest or maybe because they'l get bored of you and leave you and us women's always the one gets the big impact of the pain and suffering because of that love and trust that we gave them.

_________________________________________


Our second task, which is a concrete poem, A concrete poem is a challenging poem to make because it's a poem that forms an object or something that the topic relates to, but aside from that challenge, it's nice since it's free verse and never observes a rhyme or any rule at all, so whatever we feel we can write to it. ere are some concrete poems:

KEZIAH C. DE ASIS

Keziah de Asis

Description: 

Hide in My Guitar is the title of my concrete poem. It's about my guitar and how beautiful it is to hold it every day. I used to bond, sing, and strum, joining the melodies it brought to this guitar. I hide my feelings and my emotions. I hide my scars in the round box and change into beautiful butterflies. I write about my guitar because I miss how passionate I was to learn to play it and how passionate I was to hold it, but now things have suddenly changed, and I am hoping everything will come back and give me time to play it.



ALTHEA BARIOGA 


Althea Barioga

Basketball poems are pieces of verse that are dedicated to the game of basketball. These poems describe what it's like to play, see others play, or remember how the game affected one's youth. What themes are common to basketball poems The most common themes are memories the past and joy.

NELGELYN ALFEREZ 
Nelgelyn Alferez

Description:

i'd like to describe myself as a star, because my life is sometimes dark and sometimes it shines.


LOVELY JADE PACAƑA 


Lovely Jade PacaƱa 


Description:

My concrete poem right here has the image form of a bubble since I got inspired by a k-drama called "Her private life" thr protagonist wants to collect all the paint piece that her mother painted that has the image of a bubble, manifesting that after he collect all of it he will recover the memories with her mother that he has forgotten. I created the bubble poem cause the bubble represents myself, my world, and my memory. It represents myself cause i am the fragile type of a person who stays away afraid to be hurt. My world cause i like to stay in a small circle than to go beyond because im scared to be hurt, same reason as before. My memory cause just like the bubbles reflect the matters that surrounds it, it also holds the most fragile memory that i could remember.

MITCH ZAFRA

Mitch Zafra

Description: 

I wrote this poem The Falling Leaves because I saw my crush holding his hands with the girl that she loves and then suddenly one leaf lands on my head, like it's telling me to stay happy as i can.

RELL GRACE CANOY 

Rell Grace Canoy 

Description:

Eyes is beautiful and unique it also show what you feel without telling. I choose eyes because eyes can see the truth and the beauty of everything.

MA. ROCHIEL JENNIFER PELARION 

Ma. Rochiel Jennifer Pelarion

Description:

My concrete poem is all about a man who can't be mine. I thought we were a match made in heaven,but it seems we are not. I love him to death, but he leaves me like a dead. I really wanted to sue him, not just because he stole my heart out of the blue; he is also responsible for this feeling that continues to grow. Moments with him were the best ones.I love him,but the circumstances don't let me be with him. Maybe it's time to let him go; it's time to finally free him after a long time of holding and loving him. Farewell, my love.


JETRIEL SANG AN
Jetriel Sang an

Description: 

I'm Fine

I'm fine, it's a way to make me strong enough, to endeavor of circumstances in life. I feel so afraid and conscious, but when I wrote this I feel so relieved and free. A motivation and inspiration to make me alive.

Sadness and hopeless vanished away writing a poem/memes , seen the order and peace of mind . It's given hope and courage to achieve a goals in life


ELJOHN CAHOY 

Eljohn Cahoy


I made this poem for people who don't give up even after the hardships they have gone through in life and continue to fight.


Sittie Ashya Dimakuta 


CONCRETE POEM DESCRIPTION:
I chose this concrete because it shows the importance of our umbrellas and that they always keep us dry from the rain and that we must value and take good care of them too..

_________________________________________



Do you love reading stories? If Yes! Lets read the short stories written by my Groupmates (GROUP 2). 


                                                                                           SHORT STORIES






EMILIO Short story written by JEZZIELA COMABIG and KEZIAH DE ASIS 

1. EMILIO 


                                                                                           EMILIO




"Hey!" I called Emilio with a furious voice, I couldn’t contain this anger anymore, so I decided to confront my twin brother. "When will you stop messing with me?! Why can't your madness disappear from my sight?" He looked at me with wicked eyes as if he is about to kill. Fear suddenly flashed before me, which made me take a step back. But he drew closer and said, "Oh, shut up. Who gave you the right to complain?” He glared at me like I was an annoying dog. But I gathered my strength and said, "I’m so sick of you! You already ruined my life! What more can I give just to be free from you?” I am taken aback when he suddenly laughed like I said something funny. "Yes, darkness indeed folds my heart, and I wrecked your precious life, but hearing those words from you?! Stop being ridiculous!" He grinned and tapped my shoulder as he whispered, "I am not the only one to blame here, remember what happened?" I force myself not to listen as he tries to bring up what happened in the past, yet the image of myself crying in my room every night while everyone is sleeping comes to mind. I suddenly heard a voice, a hurtful frame, as I felt the venomous pain that seemed to be invisible. A poison hiding in a silhouette, that I, myself, can't even see...the next thing I know, memories began to flash in my mind.
I was drinking my medicine when our kitchen door made a creaking sound as if it was made in the 1800s. I couldn’t change it or repair it because Emilio—my twin brother—doesn't want me to. The entrance showed the almost gray-colored hair of a 46-year-old woman. She's trying to pull her sleeves down as if she's trying to cover something while she walks towards the dining table. "Mom", I called her with a grieving voice. She smiled weakly, trying to assure me, but I walked towards her and pulled her sleeve up to her arm. Purple-colored bruises were suddenly revealed, making me clench my jaw in a mixture of fear and anger. Seeing my ireful face, my beloved mother reached her hands and cupped my face as she slowly caressed it and said, "I'm fine Kyle". “But Mom, he hurt you again!”. I creased my eyebrows in worry “Shhh, I said I’m fine. Don’t hate your brother, he’s a part of you and I love both of you”. Anger fully filled my heart as I saw her weak and tired eyes. I removed her hands from my face and lashed out from the kitchen. With heaviness in each step, I took the path to my brother's room, and without hesitation, I entered his dark and cold den. 
A gloomy and eerie atmosphere welcomed me as I stepped my foot inside. I suddenly felt the coldness that has been lingering on every wall even though this room has no windows or holes for the wind to seep in. I gathered my strength and said, "When did you do it?". A silhouette of a man appeared from the darkness. "Well, of course, when you were not here." He answered with a menacing voice that sent shivers down my spine. I suddenly felt the fear I was trying to suppress. But no, I really need to speak out. “H-How could you? How could you do that to your own mother? I was quiet when you first hit her because you said you didn't mean to, but when you do it multiple times?! I won't sit still anymore!" Tears started to form in my eyes, not just because I'm angry but because I'm scared. He has engraved fear in me since we were kids, and I know I can't escape from this feeling anymore. "I do the things I want to do, and even if you threaten me, I know you can do nothing but watch as you shiver with your cold feet." He's right. All this time, I couldn't do anything but watch his madness. "You can't tame me no matter how hard you try." He turned his back on me and picked something up from the wooden table. He showed a sharp metal and traced it with his fingers: "Just be thankful I didn't kill her, but if you get on my way..." He turned to me and smirked, “I’ll kill the girl that has been messing with your sanity. What’s her name again? Hannah?” he then laughed wickedly. He will kill her. My heart raced in fear. No. I can’t lose her, not her. “Now choose, you’ll let things be and I’ll stay away from that girl? Or you’ll get in my way, and I’ll behead her?” he asked me with a threatening voice. I answered him with silence unable to speak about my decision in humiliation. "Well, I guess I already know the answer. You’re pathetic as ever”. He laughed and tapped my shoulder “Now scram" I hurriedly go out and hide in my room.
As soon as I entered my room, I hurriedly sat on my bed contemplating my decision. “He wouldn't kill my mother, wouldn't he? He only said I shouldn’t get in his way. He never said he'd kill her, didn't he?” I bit my nails and shivered. If I get in his way, he will kill Hannah. I can't let him do that. 
While I'm devoured by my thoughts, a sweet melodious voice caught my attention. "What's that noise?" I mumbled as I walked towards the window. When I opened it, I realized that the noise came from my neighbor’s house. Beyond the room's window in front of mine, I saw the girl that I’d been trying to protect singing her favorite song. Her beguiling voice makes me smile as if it's soothing me from what happened earlier. I can't even explain what I felt, it's like all those worries earlier disappeared. In loneliness and sadness, she's been there for me since we were kids. I felt so lucky to have her with me. I stared at her as she brushed her hair in front of an antique mirror. Upon seeing my reflection in the mirror, she caught me watching her. With wide eyes in shock, she turned to me and said, "Hey! What are you doing? Why are you watching me?!" she angrily said with peach-colored cheeks, tainted with embarrassment and irritation. I laughed upon witnessing her reaction "I'm not watching you. I don't waste my time with your ugly voice." I teased while grinning from ear to ear. Her face became red as a tomato and pursed her lips in frustration. She began to look for something below her and that's when I realized she was about to throw something at me. I quickly closed my window and saw a crumpled paper hit it. I laughed loudly. She's really annoyed! I opened it again when I saw that she was about to say something. "I don't care!" She shouted irritatedly and rolled her eyes like she usually does. "Chill, I'm just kidding why are you so serious?" I laughed as she rolled her eyes again. "In fact, your voice is as comforting as ever.” It was too late before I realized that I unconsciously said my thoughts out loud. Oh no! Why did I say that to her?! I felt my heartbeat twice in nervousness about what she would reply. "Thanks, I-I guess". She quickly diverted her eyes after saying that. An awkward silence engulfed the both of us so that we could literally hear the cricket's sound. She drew closer to her room's window, now we were both looking outside while the cold breeze of the night touched our skin. "B-By the way, you look like you were unwell earlier, are you okay? Tell me Kyle, what's the problem?". She finally decided to break the uncomfortable silence. 

"No, I'm fine. Don't worry about me." I showed her my wide smile, trying to convince her that everything was all right. But knowing her? She wouldn't believe me even if I faked everything. "You're lying, I know your face when you lie, so don't fool me, Kyle." She narrowed her eyes as if she were trying to see through me. "What face? This face?" I jokingly touched my chin and made a face making her react with disgust "Stop joking around! I'm serious!" She stomped her feet in frustration. She's acting like a spoiled child again. "Okay, fine, fine. I'll tell you" I chuckled. I heaved a sigh and continued talking. "I'm just tired of my brother..."

I told her all the pain that I felt, except for the part when my brother used her to threaten me. She listened, opened her ears to me, and made me feel more comfortable with her than usual. She gave me pieces of advice and made me smile with her words. She never failed to make me smile. With the atmosphere of the serene night that's been lit up by the luminous moon, my heart suddenly beat faster for her, twice what she usually made it beat. I stare at her while she gets angry and sad on my behalf like she's in my shoes after she heard about my complaints, not noticing that it made me happy. She knew it all, she knew how I hate my brother even though she never saw him, not even once since he never left the house ever since our father died. The moon’s enchantment tells my hidden feelings to reveal themselves. My hesitation suddenly disappeared together with my what-ifs. I didn’t care if she would reject me after, I just felt the need to tell her what I really felt. "Kyle, Kyle? Hey!" I didn't realize I was preoccupied again. "Ahh, sorry, I just remembered something." I apologized.

She suddenly looked at the clock behind her and smiled at me to let me know that it was time for us to part. "So, it's already late. Maybe we can continue this tomorrow?" She spoke. "All right. Take care Hannah" I replied with disappointment. "You too, bye." She replied.
She was about to close her window when I called her, making her stop in mid-air. I couldn't be bothered to say this, so whatever happens, I need to tell her what I truly feel. "What?" she asked. "I have something to tell you", I replied and gathered my strength. "What is it? It's already time Kyle, I badly need to go. We’ll just talk again tomorrow. Bye”. Ever since I met her, she only appears between 6 pm and 10 pm, maybe because she has a lot of things to do? I couldn't prevent her from closing the window, so I just decided to call her number, I'm tapping my foot on the floor while listening to my phone ringing, and seconds later, she answered it. "Kyle, I'm a bit busy today. Can you call me again tomorrow?" she replied. "I can't take this tomorrow. Can you give me 5 minutes to tell you all of this?" I spoke. "5 minutes? Okay, I will listen. I think it's important. Just hurry". I feel nervous, but I need to tell her how I feel. “I just want to say thank you for always being there for me. I'm thankful that I have a friend like you. Yes, a friend like you, but…” I heaved a sigh before continuing, “I guess what you said is true, men surely are greedy” I chuckled. “I… I never knew how deep love should be. If it’s deeper than friendship? Or deeper than obsession? All I know is that I would do anything and take a risk to swim in its depth with you”. There, I finally said it. I paused and sighed before I decided to continue after hearing nothing from the other line. "You've been there for me since before, and I can’t see myself without you anymore. The longer I suppress these feelings inside, the stronger it becomes. Promise, I tried my hardest to keep it, divert it, and ignore it, because I don’t want to ruin what we have. But… these eyes… these eyes couldn’t see the same phase of the moon that I always witness in your eyes shining in somebody else’s iris” I paused and laughed jokingly “It’s kind of a bit cheesy. I know. I'm not asking for your answer, all I want is to let you know.”
Wait, I still have 2 minutes left. I will not waste these minutes to tell her why I like her. "I like you not just because you're beautiful inside and out. Not just because your smile makes my day complete or your voice makes me smile, or hearing you sing became my favorite part; But because I like you for being who you are. You're the best part of me. You’re my resting place when everything’s in chaos.” I looked at her closed window and whispered, “You’re my blue”. A long silence followed so I decided to end it “I know your time is very important, and I'm here saying this nonsense. Thank you for giving me 5 minutes to tell you all of this.”
I was about to end the call when she muttered, "I...”
I didn’t hear her reply because I suddenly dropped the call. I felt confused about what she wanted to say. My phone lit up and notified me that someone texted me. Hannah texted me to open the window. I was confused but I did it anyway. I saw her writing something. She raised her paper above the window, and I tried to read the letters written on it. It said ‘yes’. "What? Yes?" I texted her. She put down the paper and wrote another one, and when she raised the other paper, suddenly my heart leaped twice, upon realizing that she liked me too. She quickly closed her window in embarrassment and all I could do was laugh.
But the joy I felt suddenly disappeared when I heard my mom crying in pain again. I know she's trying to muffle a cry, but I can totally hear her. Funny how my life revolves. One minute I feel happiness, and terror in another. It's like a rollercoaster that has no finite end. I curled myself to sleep and covered my ears in fear and regret. Regrets of not being able to do anything. Regrets of being a coward and useless son. 

The next day, our house became quiet again. No signs of Emilio, but oddly, I couldn't see Mom. So, I stopped looking for her and continued to clean the fish I was about to cook. I was about to put its intestines inside the trash bag when I heard a groan. I tried to listen and locate where it is coming from. I slowly walked towards the bathroom since I assumed that the voice came from there. With nervousness I called "Mom? Are you there?". No one answered so I rushed and opened the bathroom door only to see my mom lying on the floor, bathed in her own blood. Her belly was opened and some of her organs were on the floor. I fell to my knees in shock, not able to process what I saw. "M-ma" I couldn't speak nor utter a word, all I remember was I hurriedly looked for my phone and called the police.

The next thing I knew is that there are two officers interrogating me inside our house while my mom's dead body was being investigated with caution tapes plastered in our bathroom.
The one in front of me looked at me intently and at my hands "We found a knife in the kitchen covered with blood, the same blood bathed with the victim's body, and the same blood that is on your hands. How can you be innocent?" He asked me while taking a sip of his cigarettes. I trembled upon hearing his voice. I’m still in shock and the scene I witnessed earlier still can’t be processed in my mind. I couldn’t believe what I saw.
"What do you mean? I-I was cleaning the fish for our lunch, of course, my hands would be covered with its blood! And a-and where's my brother?! I'm sure he's the one responsible for this!" I spoke. They need to find Emilio, he needs to be punished for what he did! Anger has finally woken up my senses. I couldn’t believe that he would reach this point! 
I remembered our last interaction. He never mentioned that he’d do this! If he did, I would have… I would have… 
“I would have chosen her”, I cried in regret and in pain.
He was about to open his mouth when another officer appeared holding a bunch of papers. "I already have the information of the victim. She's 46 years old in a family of three, her husband died in an unknown case, no other relatives other than her ONE AND ONLY son" a police officer said while holding a compilation of papers in his hands. Then he looked at me "The son, Kyle Suarez 23 years of age, is diagnosed on March 23, 2013."
He took a long pause and said, "...with Multiple Personality Disorder. Said to be involved in hallucinations, delusions, and psychotic behavior."  
Then I heard a long tinnitus. Taking me back to the present. The present where I face bars every day.
"I'm not the only one to blame, am I? We both killed your mother. It's my consciousness who stabbed her, but it is still your body" He leaned on me and whispered. Right, we were arguing before he made me remember all those hideous things. 
"Shut up! Shut up! I didn't kill her! I'm not—I'm not a criminal!" I covered my ears trying to not listen. 
He flew above my head and drew his mouth close to my ears. "Yes, you are, because I am a criminal, and I am inside you Kyle, I am who you are, stop denying that fact because you and I are one" He wickedly laughed, mocking me. "Remember the girl you chose over your mom?" 
Those words caught my attention. My Hannah! My sweet Hannah! I miss her so much! I have never seen her since then "What about her? You promised not to lay your hands on her! What did you do to her?!" I panicked. 
"The girl that you’ve tried to protect… doesn't exist."
 He laughed when my face went pale. No! No! It can't be true! 
"Shut up! She exists! She's true! I saw her, I even talked to her!" I grabbed my hair in frustration as tears began to flow from my eyes.
"You're awful, you chose an inexistent girl over your own beloved mother" He continued mocking me until his voice became louder and louder until it turned into multiple voices in my head. I cried loudly and banged my head on the wall trying to silence him. "Shut up! Shut up! Shut uppppp!!"
"Give him a midazolam injection! Hurry!" I can feel the nurses in my psychiatric ward pull me from the wall. When the needle touched my skin, I suddenly remembered all the horrible things I did. I killed my mom when she endured everything for me and told me I shouldn’t hate myself because she loved even ‘that’ side of me. 
Then the darkness started to devour me. As it completely consumed every piece of my mind, I laughed without humor. I’ve always hated Emilio, not knowing that the only one that scares and makes me angry every time, was myself.
…Because I and Emilio are one.



The Misfortune Lady short story written by Roselle Navarro and Ma. Rochiel Jennifer R. Pelarion


2.The Misfortune Lady



                    The Misfortune Lady


The Misfortune Lady "

    Rain poured out of the long, low windows into the hospital hallway. Inside a single room on the 3rd floor, Bryan and Elyse(Lily) were huddled around his hospital bed. It had been two weeks since Bryan had been admitted, suffering from a devastating illness that was sapping away his life bit by bit. The doctors had few options to help him, but desperation had driven Lily to his side day and night over the past weeks. Yes, they had only met two weeks ago. But that seemed like a lifetime ago, having built a bond of strong and steadfast love between them over a short span of time. All it took was one compassionate look from Lily to see through to the soul of Bryan , whom she had grown to adore beyond measure. That afternoon, Bryan had just fallen asleep when the door to his hospital room opened. Lily entered the room with a bittersweet smile. She got a call from her grandma, telling her they would move to another country. Before she went, she kissed the sleeping Bryan and said, “I hope you will recover to your illness, Bryan, and lived your life to the fullest and I hope you will take care of your health too.



     Ladies and gentlemen, this is Captain Bryan speaking. We have begun our descent into Clark International Airport. Please turn off all portable electronic devices and stow them until we have arrived at the gate. In preparation for landing at Clark International Airport, be certain your back is straight up and your seat belt is fastened.

    “Finally! Makakauwi narin!” Elyse (Lily) said.

     After the airplane landed, Elyse started to walk to find her cousin. While finding her cousin, she bumped into an unknown man.

    “Aray! Tumingin ka naman sa dinadaan mo kuya ” iritang saad ni Elyse.
    
     While Elyse kept ranting, the man did not pay attention to what she was saying, and the unknown man just kept staring at her. Elyse felt butterflies in her stomach when they locked eyes with that unknown man.

     “Ano ba itong nararamdaman ko? Bakit parang sumasaya ang puso ko habang nakatitig sa kanyang mga abohing mata?” litong saad sa isip ni Elyse.

      While Elyse was lost in her thoughts, her cousin called her and asked her what she was thinking.

     “Elyse… Elyse… Elyse!” Elyse’s cousin shouted.

     “Ay! Abohing mata!, ay ikaw pala yan insan hehe ” pahiyang tugon ni Elyse.

     “Ano? Anong abohing mata? Elyse ha sino yang iniisip mo? patuksong saad ni Lea”

      “Ha? Anong sino? Ano bayang sinasabi mo insan, mabuti pa't umuwi na tayo.”

       While they are walking, Elyse can’t help but keep thinking about that unknown man. Little did she know that this man was her childhood crush or lover.

 Sa bahay

       Welcome home, Lily! saad ng mga pinsan at mga tita ni Elyse. Ngumiti si Elyse sa kanila at agad na pumasok sa kanyang kwarto. Pagbukas niya ng pinto bumugad sa kanya ang mga larawan na kasama niya ang kaniyang lola. Naalala niya ang masasayang alala na kasama niya ang kanyang mabuting lola. Hindi niya na malayan pumatak na pala ang kanyang mga luha.

       La, kamusta na po kayo diyan? Masaya ba kayo diyan? Miss na miss na po kita Lola ko.


Habang umiiyak si Elyse hindi niya namalayan na nakatulog na siya.

Pagkalipas ng dalawang oras

      Unti-unti kong minulat ang aking mga mata dahil sa ingay na nanggaling sa labas . Agad akong tumayo at pagbukas ko ng pinto.

      Happy Birthday Day, Elyse! sambit ng aking mga pinsan.

      Hindi ko alam kong ano ang mararamdaman ko dahil ito ang araw ng pagkamatay ng aking lola.

      “ Elyse… Lily… What happened to you? Are you okay? Is there a problem? Please do not hesitate to inform us ” alalang saad ng tita ni Elyse.

     “ I’m okay, po tita; it’s just that I miss Lola because every time it’s my birthday, Grandma never fails to surprise me. ” malungkot na salaysay ni Elyse.

     “ Elyse!! Don’t be sad; I’m sure your grandma won’t be happy about that. We’re going to the cemetery tomorrow. Is that okay? Smile now, kay, and get ready because they are waiting downstairs.” tugon ng tita ni Elyse.

      “ Salamat po tita , sige po magbibihis lang po muna ako”.

      "Get dressed, cousin; we will wait for you downstairs, ”said Lea.

      Habang nagbibihis si Elyse may nakita siyang isang lumang karton. Kinuha niya ang karton at binuksan. Sa pagbukas niya ng karton , nakita niya ang mga larawan niya kasama ang isang batang lalaki na nakahiga sa hospital bed.

     “ Ha? Sino kaya to? Bakit parang may malaki siyang parte sa buhay ko? ” litong saad ni Elyse.

     While Elyse lost in her thoughts , her cousin came up to her room to call her up , but when she is about to surprise her cousin , she saw her holding a familiar box.

      “ Elyse anong ginagawa mo? Bakit hawak mo yan? ” Pagalit na tanong ni Lea.

       “ Sino tong kasama ko sa litrato insan? Bakit parang may malaki siyang parte sa buhay ko?” saad ni Elyse

       “ Um a….no wala , hindi ko siya kilala, akin na nga yan , wag mo na ulit ito hahawakan ha! Pumunta ka na sa baba , ako ng bahala dito.”

       May mga bagay ba akong dapat hindi malaman? Anong nangyari, bakit parang may itinatago sila sa akin? tanong ko sa aking isipan.

       Habang ako’y pababa sa hagdan may mga alalang hindi ko maiintindihan , mga malalabong mukha at biglang kumirot ang aking puso.

       Lumapit sa akin ang isang isang lalaki at sinabing, alam mo na ba na may pamilya na si Bry…

       “ Insan halika’t magsayaw tayo…. ” Sabi ni Lea ngunit ang kanyang mga titig ay nakatingin sa lalaki.

Ang ingay ng buong paligid mga hiyawan, tawanan, sayawan makikita mong ang saya saya nila. Umupo ako sa gilid at iniisip ko ang mga nakikita kong mga larawan, ngunit biglang sumakit ang aking ulo at hindi ko namamalayan unti- unti na pa lang pumikit ang aking mga mata.



Kinabukasan

      Maaga akong gumising dahil bibisitahin namin ang aking lola.

      Tita! Insan!... halina na kayo,bilisan niyo….. ”

(Cemetery)

      Pumasok na kami sa sementeryo at pumunta sa pwesto ng puntod ni lola.

     “ Saglit lang may naiwan pala ako ”, sabi ni tita

     “ Samahan na kita ma ” sabu ni lea

     “ Ehhh! Paano si Lily? ”

     “ Ok lang ho ako tita ” sabi ko sa kanya

     “ Sigurado ka? ”

     “ Opo!” mabilisang sagot ko.

     At agad na man silang umalis. Malapit na sana ako sa puntod ni lola ng biglang tumunog ang aking cellphone.

    “ Hello!.... Who's this? ” Tanong ko sa kabilang linya. 

    Ngunit wala akong sagot na natanggap. Kaya't agad ko itong binabaan. Habang ako'y abala sa aking cellphone may dumaang lalaki at familiar ang kanyang amoy. Biglang sumakit ang aking ulo dahil may mga alaalang biglang pumasok sa aking isipan. Hindi ko na pigilan ang aking sarili na sumigaw at humingi ng tulong.

     “ Miss!!! Okay ka lng? Li….ly? ” huli kong narinig sa isang estraherong lalaki , ngunit hindi ko na siya nakita sapagkat malabo na ang aking paningin at hindi ko siya namumukhaan.

( Hospital )


     Pagmulat ng aking mga mata bumungad sa akin sina tita at Lea.

    “ Anong nangyari sa inyo? Bakit ang pula ng mga mata niyo? ” takhang tanong ko sa kanila. 

    “ Insan!!....bakit naman ang sama ng mundo, bakit sobrang unfair ”.

     Hindi ko maintindan ang kanyang mga sinasabi.

     “ Anong pinagsasabi mo? Bakit ako nandito? Anong nangyari? ” tanong ko sa kanila.

     Habang nalilito ang aking isipan, biglang pumasok ang isang doktor at may sinabing hindi ko lubusang matanggap.

      “ Miss Elyse right ? May dapat kang malaman tungkol sa iyong kalagayan kailangan mong magpaopera habang hindi pa lumalala ang iyong sakit. ”

     “ Sa….kit? Anong pinagsasabi niyo? Anong sakit? ” kinakabahang tanong ko.

     “ I’m so sorry to say this to you, Ms. Elyse, but isang buwan na lang ang tagal mo. ”

     Kahit akoy naghihina pinilit kong tumayo at umalis.

     Habang si Elyse ay tulala sa isang tabi may biglang tumawag sa kanya.

     “ Elyse!.... Lily ” sabi ng isang lalaki.

     Lumingon ako sa kanya at biglang sumakit ang aking uli at naging malingaw na sa akin ang mga ala-alang malabo na parati kong nakikita sa tuwing sumasakit ang aking ulo.

       “ Br….yan…? ”

       “ Daddy!!!!! ” sigaw ng isang batang lalaki habang papalit sa amin.

       “ Da…. Dad..dy? Sandali lang, Bryan ikaw ba yan? Anak mo ba siya? ”

       “ Daddy , sino po siya? ” tanong nito.

       “ Siya si Tita Elyse mo , childhood friend ko ” sagot ni Bryan.

        Kaibigan? tanong ko sa aking isipan.

       “ Elyse pwede ba tayong magkita mamayang gabi dito? May importante akong sasabihin sayo Elyse. Aasahan kita."

( Sa Gabi )

      Pupuntahan ko ba siya or hindi? Litong saad ng aking isipan. Habang akoy nalilito kung pupuntahan ko ba siya or hindi , biglang pumasok si Tita.

      “ Elyse , okay ka lang ba? ” alalang tanong ni Tita sa akin.

      “ May iniisip lang po ako Tita. ”

      “ Si Bryan ba ang iniisip mo? ”

      “ Ho , hin..ndi po ”

      “ Nakita ko kayo kanina Elyse , at alam ko ring may sasabihin siya sayo.”

       “ Tita eh kasi po , sabi niya po may sasabihin daw siya sa akin ngayong gabi.”

      “ Wag ka ng magdalawang isip pa Elyse , puntahan mo na siya ” nakangiting sabi ni Tita sa akin.
    
     Maraming salamat po tita.”

     “ O siya magbihis ka na ”

      Pagkatapos kong magbihis hindi ko maiwasang kabahan at makaramdam ng galak sa aking puso. Sana hindi mo ako sasaktan sa mga sasabihin mo Bryan.


( Sa hospital )

      Pagdating ko sa hospital nakita ko kaagad ang malungkot na mga mata ni Bryan habang nakatingin sa mga bituin. Mukhang kanina pa siya naghihintay sa akin. 

      “ Bryan , anong sasabihin mo sa akin ”. Pagkarinig niya sa aking tinig agad na lumiwanag ang kanyang mukha at masayang naglakad papunta sa akin.

      “ Elyse , okay ka lang ba? ”

      “ Okay lang ako Bryan , gumaling ka na pala sa iyong sakit? Ay ano ba ang sasabihin mo sa akin?”

        “ Oo Elyse . Ah Elyse , alam mo ba mis-s …..na ….miss kita.” Umiiyak na saad ni Bryan. 

        “ Yon lang ba ang sasabihin mo sa akin? ” Galit na saad ko

       “ Elyse gusto ko lang sabihin sayo na mahal na mahal parin kita hanggang ngayon.”

       “ Nagpapatawa ka ba? Mahal? Kung mahal mo ako hindi ka sana naghanap ng iba. Wag mo nga akong gawing tanga Bryan. ” umiiyak na saad ko

        Sinubukang kunin ni Bryan ang aking mga kamay ngunit winaksi ko ito. Sa aking pag – iyak , biglang sumakit ang aking puso at nahihirapan akong huminga.

      “ Elyse!! ” huli kong narinig bago himatayin

       Sa pagkahimatay ni Elyse , may nabuong desisyon na si Bryan , ito lang ang tanging solusyon na naisip niya at gagawin niya ito para makabawi kay Elyse. Bago niya gawin ang kanyang desisyon , pinuntahan niya ang natutulog na si Elyse at hinagkan ang noo at sinabing “ Mahal na mahal kita Elyse sana mapatawad mo na ako , hinintay na man kita , hindi ko iyon anak Elyse anak iyon ng namayapang kapatid ko , wala na akong ibang babaeng minahal bukod sayo. Ako naman ang aalis Elyse , mahal na mahal kita”.


Pagkatapos ng Operasyon

      Pagkamulat ko sa aking mata , agad na bumungad sa akin ang umiiyak kong pinsan , tita , at ng isang estrangherong babae. 

      “ Tita , ani pong nangyari , na saan po si Bryan? At sino ang babaeng iyan?

      “ Ely…lyse , paano ko ba ito sasabihin sa yo. El…lyse kasi ano si…. Br…ryan.”

      Hindi pa natapos ni Tita ang kanyang sinasabi ng biglang sumigaw ang estrangherong babae at sinabi ang nagpaguho sa aking mundo.

     “ Wala na!! , wala na si Bryan , binigay niya ang kanyang puso sayo , masaya ka na ba? Inggit na inggit ako sayo ,alam mo kung bakit? Dahil ikaw lagi ang bukang bibig ni Bryan kahit na magkasama kami. Ako ang kasama niya sa paggaling niya pero palagi niyang sinabi na “ kumusta na kaya si Elyse , may mahal na kaya siyang iba? Alam mo gustong– gusto na kita saktan kung hindi lang ako sinabihan ni Bryan na bantayan ka. At gusto ko ring sabihin sa yo na wala pang anak si Bryan. ” umiiyak na saad ng estrangherong babae bago umalis.

      Kahit na nanghihina pa ako , agad kong hinanap ang katawan ni Bryan.

      “ Bryan bakit ang daya–daya mo! Bakit hindi mo kaagad sinabi sa akin lahat. Mahal na mahal rin kita Bryan ” umiiyak kong sigaw.

      Pagkalipas ng ilang taon , dinalaw ni Elyse kasama ang kanyang anak ang dalawang taong mahalaga sa kanya.

       “ La , masaya na po ako ngayon kasama ang anak ko. Bryan kamusta ka na diyan? Kasama ko na ang anak ko sa pagdalaw sa inyo. ” ngumigiting saad ni Elyse

       “ Ma masakit na po paa ko ” nakangusong saad ng anak ko

        “ Paalam na po sa inyo .”

        Sa paglipas ng taon si Elyse ay hindi na muling umibig at nag – ampon nalang ng isang bata para si Elyse para may kasama siya sa kanyang pagtanda. At dito nagtatapos ang kwentong pinamagatang " The Misfortune Lady ”.



THE WISH Short story by Rell grace Canoy And Al Rahim Dawah


3. THE WISH 


                                                                                                     THE WISH



              Have you ever tried to wish? Did you also wish to have a luxurious life, to become famous, and to become smart like Einstein? Well, everybody dreamed of being like that except for this girl named Ava. Ava is a fourth-year college student, and everyone praised her for being a smart and beautiful woman. She even made her school famous for having an ambassador, and besides that, she is the only daughter of the owner of a famous restaurant. Ava is the type of woman that every man dreams of. People think that she is a perfect person, living life to the fullest. But little did they know that Ava doesn’t like her princess-like life because she just wants to be free and do the things that she wants without obeying anyone. And just like the princess in the fairy tale, she just wants to love and marry whomever she loves. Ava has a boyfriend named David. David is a very sweet and clever guy. They had been together for a few years and were deeply in love with each other. They had met in their first year of college and had been inseparable ever since. They enjoyed hanging out together, going on long walks, trying new things, and watching movies together secretly because Ava is forbidden by her parents to hang out with people who are not on their level. After all, Ava and David remain strong despite their differences in standard of living. Years later, Ava finished her degree in nursing, but David stopped pursuing his studies because he needed to support his family and provide for his sick father, so he had to work as a waiter. Ava supported David's treatment of his sick father and helped him go back to studying. One day, Ava and David were caught by her parents holding hands in the restaurant where David was working. Her parents got told her to go home and leave David behind, but she refused. Her parents got mad and pulled Ava into the car. David tried to stop them, but he couldn’t do anything. He wanted to fight for their relationship, but his situation in life made him stop. When they got home, Ava went straight to her room, crying. Her parents told her to stop their relationship because it might ruin her future, and David comes from a poor family. They wanted Ava to have a rich boyfriend who had a company so that they could do business with them. Even though her parents are against them, Ava secretly sneaked out just to see David. She cried in front of him, telling him that they needed to break up. David refused and told Ava to let it happen.

 

          David loves Ava so much and is willing to do everything just for her. One day she went to take a board exam for nursing. David was with her, supporting her and motivating her, and they prayed and wished for Ava to pass the exam. After Ava takes the exam, they eat street food and are so happy that suddenly her parents see them again. Her father rushed straight to her and told David to stay away from her. They grabbed Ava and warned her not to hang out with him again because if she did, they would take her abroad. Ava could not do anything but cry. David and Ava did not talk for one week; it was hard for Ava, and she wonders what is happening to David right now. So Ava secretly goes out and meets David. They had a conversation for a while, and they talked about her parents' threat, but David replied not to worry about it because he would find a way, and they decided not to see each other in the meantime just for her sake.



A few months later, David continued his studies to become a chef, and luckily, he passed the exam and became a chef with a great income. He tried to approach Ava’s parents, asking them if he could see her. Her parents got mad and rejected his request. David told Ava’s parents that he is now a chef and that he can help him run their business, but her parents rejected it because he is still a poor person who cannot do anything like they do. David shouted Ava’s name, but her parents bodyguard pulled him out. Ava heard everything, so she cried. She got depressed and asked why her parents were like that. She wished for freedom to do everything while crying. A few months later, the results of nursing were released, and Ava passed like they wished together. When her parents knew, they were very happy and told her to work abroad. David knows that Ava passed, and he is so happy. He wanted to see her, but he couldn’t. One day, she received some exciting news. She had been offered to work abroad as a nurse. She was thrilled about the opportunity, but it meant that she would have to move away from David. David was happy when Ava told her through a message that she could work abroad, but he was also sad about the thought of being far away from her. He knew they could make a long-distance relationship work, but it would not be easy. Ava met David for the last time before she leave. He told her to take care, and he would wait for her to come home. Ava moved to the abroaf

 and started her job. She was working long hours and was very busy, but she always made time to call David at the end of the day. They would talk about their day, their hopes, and their dreams.


Years later, everything has changed, and Ava cannot contact David anymore. She got worried because she hadn’t had any updates about him for five days. One day she received a message from David’s relatives saying that he was out of his mind and kept telling her that he needed Ava by his side. When she knew it, Ava rushed to go back to his country and went to David's house, but she couldn’t talk straight to him because he has a mental issue, so they got David to a mental hospital for some treatment and to take medicines. She continued to support David, especially in financial matters; she didn’t go back abroad because she wanted to look for him until he was okay. None of her parents knew that she was coming home from abroad and staying in a hotel. Ava got stressed and worried about what would happen to her boyfriend's life; all the things they wished for and dreamed of would not be accomplished. It was so heartbreaking for her. David is the only one she wants to spend her life with and do the things they used to like. She missed everything and felt mad because of her parents. Ava wished again to make David normal again. After watching David in his process, he slowly gets back to the way he is, and Ava is so thankful because David is now getting normal. And Ava suddenly realized that when she wished, it would come true. When David recovered, Ava didn’t have a plan to go back abroad again because she was scared that David would be out of her mind again. So they live together under one roof without her parents knowledge and do everything they like.

 
After the happy moments, her parents found out that Ava was not abroad anymore, so they went out to look for her. They got caught in the hotel where they were staying, and her parents were very mad at them, and they slapped Ava on the face. David tried to stop them from taking Ava away from him again. But her parents and their body guards still grabbed Ava, and the body guards punched David. When they got home, they scolded Ava for being in love with that poor man, who couldn't even make her rich in the future. Ava got mad and threw words at her parents, saying, "I wish you were dead," and went straight to her room. She was crying until she fell asleep. While she was sleeping, she had a dream that her parents died in a car crash. She immediately woke up panting, shaking, and crying. She then felt terrible for what she said to her parents, and she immediately went to their room to wake them up, but they weren't there. She began to panic and turn around, but she couldn't find them. She heard some footsteps coming from down the stairs, and she ran down immediately. She could not believe what she saw. She saw a man wearing a mask and holding a blunt knife, with her mom and dad lying behind him, completely cut open and dead. Ava tried to run, but the man caught her. She was crying and screaming, and she couldn't believe that her parents were dead. The man touched her lips, told him to be quiet, and said "I was hiding in your backyard, and I heard that you wished for your parents' deaths. Now that I have granted your wish, can I have the return?". The man removed his mask and revealed himself. Ava was completely shocked to learn that the one who killed her parents was her love, David.



Constellation of love short story by Mitch Zafra and Nathaniel Quindo 

4. Constellation of Love 
                                                          

                                                                       Constellation of love      


Hey!! I'm still waiting here, crying with these tears in my eyes. Yes, I wait for her! But where is she? Why's she gone? No!! It's all my fault! I told myself I was full of stupid decisions. Does I deserve to be king? A past that can't give me liberty. Yes, I'm this miserable piece. Ever since, in the first place, I've been the weakest one, and until these days, yes, I am the weakest one.
Past? Do you want to know everything about why she's Where did everything start? My lady!!!! I wait here! But where are you? Why do you leave me like this? Why! Why do I need to choose? A furious voice from me. All of this mission is a wall of suffering; I can't even fight our l....
I woke up in the morning. I took a shower and ate some apples. After that, I left the house, hoping that I would pass the exam to become a great knight candidate from Carbombya. But suddenly, guards were coming through my neighborhood to announce the failed candidates.

Tholothian Academy is a royal school that raises knights from the Kingdom of Carbombya. The place was built by God Blupy himself and boasts a thousand-year history.
"Come and listen, everyone; I will announce the results of the area academy exam!  62nd Candidate, Enoch............FAILED!!!" After I heard that report, I unexpectedly fainted because of my dumbness, and a few moments later "Ugh! I think I'm hopeless, Uncle Martin. These damn hands won't even make a conflagration." "You're going to do that and challenge yourself tomorrow, right? To be honest, I've been doing business around here for over 30 years, and I've never seen anyone try as much as you!" "That's not a compliment, is it? I asked. Martin widened his eyes and smiled. "Ah! I got caught, hahaha." Then, I put my hands through the ground like his world was about to fall.


I feel sad; I know I'm the weakest one. My fellow candidates have become warriors, and they passed, but I still don't belong with them. Is there something wrong with me? .. Alonso came, and he confronted me.


Stop your ambitions because you don't deserve to become paladins of our kingdom of Carbombya; you're just wasting your time on that nonsense ambition! He told me bitterly, "Hahahaha, you do not belong in here!" She agrily said to me, "I just left because no matter what I say, Alonso will still insult me.

Every time I'm feeling down, I just go to my favorite place on Mt. Lawish. There, I practice the fight lessons I want to learn. And while walking, I met an old man, and he told me, "I know you are frustrated now because you can't pass the entrance to being one of the paladins of your kingdom." I was surprised because how did he know all that? So I asked him, "Why do you know me?" and the old man said, "I know you because you have blue blood; being brave is in your blood, so don't lose hope; I will help you." That's what he said. Suddenly I was happy and believed, and I didn't have many questions in my mind.


He accompanied me on Mt. Lawish and taught me everything—all his knowledge, skills, and wisdom. Our training was tiring, but I learned a lot from him. After 30 days of training, he said, "Go and save the world; be a leader; be a son of the leader." I was surprised by what he said; I didn't think what he was implying, but after he mentioned those words, he left and suddenly disappeared.

In 30 days, hindi ako umuwi samin, kaya pag balik ko ay nagulat nalang ako bigla akong niyakap ni Uncle Martin at sabi "Saan ka ba galing ah, pinag alala mo ako." Sinabi ko lahat ang mga pangyayari sa loob ng 30 days of training ko at natuwaman siya saking mga binanggit "Uncle Martin, I'm ready to fight now, and I will make sure that I pass the tes so I can be a great paladin of our kingdom.


I leave the house and go to Tholothian Academy. When I arrived, my schoolmates and classmates were staring me in the eye. I will do my best; I will pass this so I can prove that I'm capable.
"Enoch," the guard called me; he said, "You're the next," and now I enter the gates of Tholothian, and they test me. "Come and listen, everyone; I will announce the results of the area academy exam!
65th Candidate, Enoch............PASS!!!" After I heard the results, I jumped for joy. I can't even explain what I felt at that time. I hurriedly went home and told my uncle about my successful day.
Now that I have finally become a young paladin warrior of the kingdom of Carbombya, years later, a messenger suddenly came into the palace and said there is something bad happening in our kingdom and we need a powerful king to rule our kingdom. Our nation is in danger, the demon queen is back, and the spokesman says, "Where can we find a king? The captain paladins said we must find the lost son of King Antonish; he is the one destined to kill our enemies, especially the demon queen.

250 Knight Warrios, including me, went to Albabwa. The captain of the paladins commands them. "There is a monster attacking our neighborhood kingdom; we must help them kill that monster. I'm sure that monster is compelled by her boss, the demon queen." I asked the captain, "Sir, who's that demon queen? Who is she? But the captain replies, "She is unknown; no one recognizes her; no one knows her real name; she is a powerful god; and the one who can kill her is the chosen one, the son of King Antonish." That day is my 21st birthday, but I should be celebrating that day since I'm a knight warrior; I can't resist this mission; I need to protect our kingdom. There is something about me that I can't explain—something in me that makes me strong. But still, I ignore it anyway.


Blood spilled, and many paladins died, but I still kept fighting at that time. The monster was about to kill me, but suddenly, for reasons I couldn't explain, something powerful came out of my hands, and the monster died. I can't explain the whole event or how the power came out; my eyes turn blue, my arm has the draw of a sword, and I don't have any tattoos, but it just came out suddenly. My co-warriors were shocked that I killed the monster; they called me a hero, Enoch. After that, we went back to our kingdom, and we celebrated the victory we got. Anquish the healer, known as a babaylan, who is an expert in vision, came suddenly in front of us, and she shouted, "The lost son is here! He's back to save our kingdom!" And he bowed down at me. I'm shocked why she did that; she said I'm the lost son of King Antonish. I can't believe what I heard, but there is a sign to me that they see from King Antonish. My uncle Martin explained everything to me, and now that I understand, everyone bows down to me; they call me "King Enoch, the son of King Antonish." At that time, I became king of Carbombya.


Years later, I just can't believe the weakest man became king of the kingdom of Carbombya. As king, I assigned every strong knight to every corner of our kingdom, and to have a strong alliance, I went to different kingdoms to negotiate. Our kingdom is in danger because of the constabulary break by the Demon Queen. A constalion is a rock that breaks and gives sickness to every individual. So to make our paladin warriors strong, I set up training for every man in our kingdom to test the powers they have. Spokesmans say, "King, we need to find your lost sword, the sword of your father Antonish." They say that sword is powerful; many enemies die in it, and that weapon is my mission to find. So I leave the kingdom to my trusted paladins to govern it while I'm not around.


In my journey, many obstacles have come in my way, but I keep going just to find that sword of my father. While I was walking, I saw a forest full of fireflies. It was night in the evening, and I decided to enter that forest to sleep for a while so that I could rest there, but when I got there, I saw a lady in a white dress. "She's beautiful." I don't know why I was smiling that night, but I kept staring at her without her knowing. She disappeared from my eyes for a minute and a second. So I think she was out of the forest that night. I didn't notice that I fell asleep. As I opened my eyes for a short time, I saw the lady in front of me. Ang muka niya ay lapit na lapit sakin, ang kanyang mapupulang labi ay parang kang inaakit, pinagmasdan niya ako habang akoy natutulog, ang mga muka niyang mala diwatang ganday tilay nakaka hulog. Maybe it's just a dream, kasi kakakita ko lang sa kanya kanina, so I close my eyes again and go to sleep. 

When I woke up, I was surprised that I had Caminol on me; that's the reason why I didn't feel cold last night. "Maybe that lady in white will give me this Caminol." It's already 8:00 a.m. in the morning, and I need to go. I hope I can find what I'm looking for. I ended up here at the Giminesh people's place, and I feel thirsty. The water bottle I had with me was empty from the distance I had traveled. Wait, is that she? She is familiar. I ran into the lady again at that location. I smiled when I saw her again. I saw an old woman, and I asked her where I could get water to drink, but she didn't answer me. But someone came, and she gave me some water, and that's the girl I saw in the forest. She said, "If you're thirsty, go drink and find water so you'll be satisfied, but how will you be satisfied if all these people who live here will just ignore you? What will you do?". I was stunned staring at her; she's really beautiful, lalo na sa malapitan. I smiled again to her, and I replied, "If people will just ignore me, it's okay; I will find someone like you so all my thirst will go. Water is one of our big components in our body; you give me the water I need, so you are now a big part of my day, and I always remember you. Thank you for this water, my lady." I held and kissed her hand to show respect and thanks to her.

She smiled at me, she told me her name, and I introduced myself to her, but Hindi ako nag pakilala sa kanya that I'm the king of Carbombya, I pretend to be a simple man so that my hidden identity will not be recognized. That's when I met her; she's Acezash. He became my friend during my journey.
After 15 days of staying in Giminesh, I felt close to him; he was always with me, and he felt the same about me. I can't explain how I feel every time she's near. I think I'm falling in love with her.
She loves flowers and plants, and while picking flowers, I'm just staring at her from the distance. She always makes me smile, and because I enjoyed being with her, I forgot my mission to find the sword of my father, King Antonish. He has already won my heart. After a month, I courted her.
Acezash, I love you, and I promise I will stay beside you no matter what." I said, "She loves me too. I feel all those words from her... I hold her hands and hug her. I'm guilty because I have many secrets that I can't share with her. But she needs to know everything. She's my queen, and I'm her king. But I know it's not the right time to tell her all of this, so I remain secret.


I'm still looking for a way to leave and find my father's sword so that the demon queen can be killed and I can tell Acezash everything. But one moment I saw her suddenly disappear in my eyes, and it was like she had a power. I thought she was just a simple woman, but why does she have power? A woman in Giminesh has not been allowed to enter Majic Lessons. She appeared again, and she realized that I knew the secret she had hidden…

"Enoch, ahmm, let me explain," she said. "Why did you lie? You said you were just a simple girl? But I saw you disappear; you have power, and I feel it; how's that happen?" I replied. "You need to know the truth, Enoch. I have ordinary powers. I'm not just a simple woman. "But I'm scared if you find out you might not accept me."  She said. "No matter what you say, whoever you are, I accept you because I love you." I hold her cold hands. "Enoch, this is really who I am," she replied. I was shocked by what I saw. no!! She? She is what I am looking for. The demon queen that I want to kill is my one and only love.

In one cold evening, Jofk, one of my knights, told me, "King, you need to go back in our kingdom; the constalion was spreading; you need to kill the demon queen once and for all." I don't know what I will reply; I'm scared; I need to save my kingdom, but how? Jofk, go back to our kingdom and tell them I found the sword of my father, and I promise I will save our kingdom from that demon queen.
I don't know what I will do; the enemy is in my hands. And I need to save my kingdom, but this woman, whom they called the Demon Queen, is my one and only love. I want to kill her while she's sleeping, but my heart says no! I love her.
But one day she finds out that I'm the king of Carbombya, and the one monster I killed is her father. "No!!! Why in many people, why in many people, is it still you who I loved, is it you who kill my father?. I can't do but cry, why this all happened to us. She pointed her sword at my face, saying that she was about to kill me, but she couldn't kill me; she left me with sadness in her eyes. I couldn't even do the thing to her.

I go back to my kingdom, and a spokesman says, "King, you must kill the demon queen immediately; we are in danger; the constalion is about to spread in our neighborhood kingdom.   I told my uncle about my problem. He said I need to choose love or kingdom, but she's the one who makes my heart complete, and the kingdom needs me. A sunny morning, the nights, the warriors, paladins, and powerful men are ready, and we will go to the enemy camp. The warriors were yelling, "WE NEED TO KILL DEMON QUENN!" I don't know what I should do. Everyone is ready to go, but I'm not ready. I'm scared, just not for this long, but I'm scared that I need to choose between two that are close to my heart. When I was there, my soldiers and the soldiers of the demon queen were fighting. Me and the demon queen meet between the fights. I was frustrated at that time. I told her what I felt and all the pain I felt today. "Acezash, why for all the people, why you? You kill my father, and I kill you father. The mission that I need to fulfill is killing you, but I can't even kill you now!" She replied with a furious voice, "Why? I don't know! Enoch, I used to love you then, and even though I will say I forget you, my heart says that I still love you, Enoch, but you killed my father, and I need to kill you now to take revenge." She ran to me, and she's out to kill me, and in that moment I need to choose if I kill her or let my kingdom down. I choose.....…
___________________________________ 

My lady!!!! I wait here! But where are you? Why do you leave me like this? Why! Why do I need to choose? A furious voice from me. Ever since you know that I love you, why do you need to sacrifice yourself, my love? And now I'm still waiting for you here. You kept your promise, you said you'd come back, and now I'm here in this place where I first met you.

 ___________________________ 

Dad! Wake up! You having nightmare again... Mom is here................










THE LANDLADY by  Sang-an Jetriel O.
                     & Canoy keren hapuch T.

5. The Landlady


Nagising Ako sa lakas Ng tunog Ng aking alarm clock kinapa ko ito upang i-off bago tumayo nag-unat Muna Ako tsaka pumasok sa banyo upang maligo na dahil lilipat na Pala Ako Ngayon, by the way my name is charry 20 year's old Isang nurse student nag iisang anak na babae....

 Ff......

Bumaba na Ako para Kumain na amoy Kona agad Ang mabangong ulam na niluto ni mama. Habang nilalapag ni mama Ang mga pagkain napansin Kong malungkot ito kaya tinanong ko kung Anong problema sumagot naman ito Ng mamimiss daw nya Ako at Ang sagot ko naman "ma wag kayong malungkot uuwi naman Ako kada sabado okay" "oo sya cge na ngat Kumain kana" sagot nya "mag ingat ka don narinig Kong may muldo daw sa building Ng lilipatan no" dagdag pa nya Ng ikina tahimik ko saglit " ay sos Ako pa ma Hindi Ako matakotin no" sagot ko na parang confident tsaka nagtawanan , kung napansin nyong kami lang ni mama will Wala na akong ama bata palang Ako Ang alam ko lang ay na disgrasya si papa Ng five year's old Pala Ako kaya kami nalang ni mama . 

Ff.....

Hinated Ako ni mama palabas Ng gate pagkalabas ko ay agad namang pumara Ng masasakyan, nagpaalam na kami sa isat isa ni mama tsaka umalis Ng nasa byahe palang Ako Hindi ko maiintindihan Ang sarili ko parang gusto Kong bumalik sa bahay at tsaka bat Ang lakas Ng kabob Ng dibdib ko hindi naman Ako high blood kaya nagpasya akong umidlip nalang baka excited lang talaga Ako. Nakaramdam Ako sa paghinto Ng sinasakyan ko nakarating na Pala kami agad naman akong kumuha Ng pamasahe at inabit Kay manong tinitigan nya pa akot tsaka kinuha Ang bayad sa mahinang boses sabi nya "mag ingat ka iha at goodluck sayo" sa tunog Ng pananalita nya diko ma gets Ang sinabe nya payo ba o pananakot "mag ingat din po kayo sa byahe nyo manong" sagot ko Kay manong at nag pa alam na , naramdaman Kong may papalapit sa kinaroro-onan ko nilingon ko ito at Ang landlady na naka ngiti sa akin Ang papalapit sakin Ng nasa malapit na sya sakin Hindi parin naglaho Ang ngiti nito Na napaka lawak at nagsalita ito Ng "Welcome iha mag -enjoy ka sana reto" umayon lang Ako sa turan nya at ngumiti sa kanya at tinulongan naman nya Akong dalhon Ang aking mga gamit ko sa aking silid "napaka masayin naman nya Kahit naglalakad na kami di parin mawawala Ang ngeti nito" pagsasalita Ng isip ko, pagka rating namin sa second floor naka-amoy Ako Ng napaka lansa na parang iwan na nindig Ang mga balahibo ko "nilalamig yata Ako pero Wala namang hangin" sa isip ko isinewalang bahala ko nalang at nagpatuloy , nang nakarating sa fourth floor kung saan Ang aking silid binuksan naman agad ni manang at nilapag Ang mga gamit ko sa sahig tsaka binigay Ang susi sa akin ngumiti Ng napaka lapad si manang at nag pasalamat nag pasalamat Ako Kay manang at hinatid sa may pintoan "ikaw na bahala Dyan " turan nya at tumango lang Ako at ngumiti .


Ff.........

Kakatapos ko lang mag unpack sa mga gamit ko pero makaramdam Ako Ng antok kaya naisipan kung umidlip Muna (napunta Ako sa pamilyar na Lugar pero Hindi ko alam kung saan sa di kalayuan may Nakita aKong babae na pamilyar din sa akin sa mahabang buhok nito na abot Hanggang biwang pero bat naka puti ito "galing yata to sa hospital" sa isip ko pero bigla akong nakaramdam Ng takot mga balahibong naninindig dahil sa takot at sa lakas Ng hangin, natagpuan ko nalang Ang aking sarili na umiiyak na nanghihingi Ng tulong sa sobrang takot sa papalapit na babae na kaninay malinis at Ngayon puno na Ng dugo Ang damit at katawan nito) nagising Ako sa nakakatakot na panaginip at Puno Ng pangangamba at ligo sa pawis " ay nakalimutan ko palang i-on Ang electricfan" turan ko "buti panaginip lang" dagdag ko pa tsaka tumayo at lumabas Ng maka inom Ng tubig.

Ff.......

Lumabas Ako para mamalengke may nakasabay akong lalaki na galing din sa fourth floor " hi Ako nga Pala si Carlos" panguna nito "hellow I'm charry Anong room ka naka stay?" Pagtatanong ko sa kanya "room 19 Ako ikaw ba" pagtatanong nya rin sakin "room 18 Ako" sagot ko "bago kalang Dito no" Tanong nya uli sakin "ah oo" sagot ko tsaka ngumiti , sumama na sakin si Carlos dahil mamalengke din daw sha dahil kakalipat lang din daw nya , nakahinga Ako Ng maluwag dahil may kilala na agad Ako nakakatuwa din si Carlos napaka daldal Hindi din nawawalan Ng topic nabanggit din nyang may napanaginipan daw syang nakakatakot noong una nyang tulog Akala padaw nya totoo na buti nalang daw na gising sha nakakatakot daw natawa nalang Ako sa kanya habang nag kwekwento dahil Yung mukha nya umayon sa kwento nya, first met palang namin pero napaka daldal grabe pa kung tumawa parang Hindi lalaki. Masaya naman kaming nag si-uwian ni Carlos, ngumiting nagpaalam si Carlos sakin nginitian ko din ito Nang makapasok na aki agad naman akong naghanda Ng makapag gabihan na. Nang nasa kusina na Ako habang naluluto may narinig akong kalabog sa kwarto ko "chepe" pagtataboy ko nagbabasakaling pusa lang yon pero narinig ko Rin Ang pag giit Ng pintoan hudyat na bubukas ito natigilan Ako at pinuntahan kung saan galing Ang ingay na yon. Pero naka sarado naman Ang pinto binuksan ko ito at sinalubong Ako Ng malamig na hangin "Ang lamig essh" pagsasalita ko dahil naka awang Pala Ang bintana nang isinara kona ito biglang nahulog Ang picture frame namin ni mama sa tabi Ng kama ko nang nilapitan ko ito at pupuloton kona sana Ng mapansing sa bandang mukha ko lang Ang nabasag "bat Ganon" turan ko na nagugulohan, nakaramdam Ako Ng panginginig mga balahibo ko ay naninindig narin at Ang lakas Ng kabog Ng dibdib ko "gutom lang yata to" pagpukaw ko saking ini-isip at lumabas Na para taposin Ang ginagawa para makakain na. Nang kumakain na Ako may kamukatok Ng tatlong beses sa labas kaya binuksan ko ito " Anong kailangan po" pag sasalubong ko pero Wala namang tao nagtataka Ako kaya bumalik nalang Ako sa loob Ng isasara kona sana Ang pintoan Ng may biglang humawak sa balikat ko kaya napasigaw Ako sa gulat at kaba "dios ko po" tsaka lumingon sa humawak sakin "Anyari sayo na gulat ba kita ?" Pagsasalita ni Carlos "hayss ikaw lang pla " pagbabawi ko saking pangamba at pagkabigla "dinalhan kita Ng side dishes " nakangiting turan ni Carlos "salamat nag-abala kapa" pagpasasalamat ko "cge i-enjoy mo yan alis na Ako " pagpapaalam ni Carlos tsaka kumaway.

Ff.........

Nakahiga na akot Hindi mapakali kaya tinawagan ko si mama at sumagot naman ka agad ito pasado alas dyes Ng Gabi na Pala kaya ina-antok nadaw si mama nagpaalam ito at binaba Ang tawag kaya tinawagan ko na Lang si sherlyn Ang longtime best friend ko di nag tagal sinagot Rin "hi pren I miss you musta kana" pagbungad nito sa malakas na tinig at tili tumaas Ang conversation namin Ng mag open Ako Ng topic "bhie napansin ko lang Ang weird Ng mga nagyayari sakin this day " pagsisimula ko sa topic namin " bakit okay kalang ba" pagtatanong nya " diko alam Ngayon lang Kasi Ako nakaramdam Ng ganito" " nakakatakot" dagdag ko pa . Di nag tagal nag pa-alam na si sherlyn dahil may tatapusin padaw sha kaya nag pasya na akong matulog nalang . Nagising Ako sa pamilyar na Lugar nagtataka man tumayo akot pinagmasdan Ang malaking building na nasa likod ko "Tika bat pamilyar sakin Ang lugar nato" "pati Yung building" dagdag ko pa nilingon ko Ang paligid nakuha Ng atensyon ko Ang Isang bench na may naka upong babae na pamilyar din sakin sa di kalayuan napansin kung nakangiti ito Ng napaka lawak kinusotkusot ko Ang aking mga mata dahil inakala Kong nag blurry lang Ang paningin ko tinitigan ko uli Ang babae at biglang nag iba Ang mukha tila naliligo ito sa dugo Ng biglang umangat Ang kaliwang paa nya at tila papalapit ito sakin habang nakangiti Ng napaka lawak na parang masayang nakakita Ng tao Ng naka ramdam Ako Ng kakaiba diko mapigilang sumigaw Ng saklolo at tumakbo papasok sa building natigilan Ako sa aking mga nakikita puro dugo Ang nasa sahig pati Rin sa may ding ding at napansin ko ding naka-awang Ang Isang pinto Dito sa second floor dahan-dahan ko itong nilapitan at binuksan Ng tuloyan napatili Ako sa aking Nakita Isang babaeng naka higa na naligo sa sariling dugo Hindi ko maipaliwanag Ang nangyari sa kanya Ang Nakita ko lang ay putol putol Ang mga parti Ng katawan nya, mas lalo akong nagpanic sa takot Ng lumingon ito sa akin bat mukha ko Ang nakikita ko bigla akong nakaramdam Ng sakit kung saan Banda Ang putol na parti sa babaeng nakikita ko Ang babaeng kaninay humabol sakin Ngayon ay may dala itong matulis na bagay at umaksyong puputolin Ang leeg Ng babae napasigaw Ako sa takot dahil Ako Ang nasasaktan hinawakan ko Ang aking leeg na pilit pinigilan Ang pag tagos Ng dugo at nag-aagaw hininga . Nagising Ako na ligo sa sariling pawis 'hayst panaginip lang Pala" pagkokonbensi ko sa sarili ko tumayo Akot kumuha Ng tubig para maka inom Ng mahimasmasan pasado alas dose na Pala Ng Gabi, bumalik Ako saking silid at natulog muli.

Ff........


It's been a months and dami Kong natuklasan na mga weird na bagay sa building kung saan Ako nag re-rent Ganon parin Ang takbo Ng Buhay ko tutulog at gigising sa nakakatakot na panaginip not until. Kakauwi ko lang galing school medyo napagod Ako sa klase kasama ko Pala si Carlos tsaka schoolmate kami nurse student din Pala sha pagkatapos kung Kumain ay pumasok na ako sa aking silid upang matulog na dahil sobrang nakakapagod Ang araw nato Diko namalayang nakatulog na Pala Ako. Nagising Ako sa lakas Ng tunog tinignan ko Ang aking orasan hating Gabi na Pala "ano kaya meron" pagsasalita sa isip ko lumabas Ako upang tignan kung saan Ang malakas na ingay nayon, naglakad Ako Ng mapansin Kong naka awang Ang pinto ni Carlos kaya pinuntahan ko ito naka on lahat Ng ilaw pati kwarto ay Hindi nakasarado pero wlaa namang tao "Carlos nandyan kaba" paghahanap ko sa kanya lumabas Ako mula sa nirentahan ni Carlos bumaba Ako nagbabasakaling lumabas si Carlos Ng makarating Ako sa second floor Ng may narinig akong kalakol na parang pinaghahampas , naka amoy Ako Ng napaka baho malansa naka-awang Ang pinto sa pangapat na silid dahan dahan ko itong pinuntahan habang papalapit mas lalong lumakas Ang tunog at mas lalong na amoy ko Yung napaka bahong amoy Ng buksan kona sana ito Ng may narinig akong halakhak Ng Isang babae pamilyar Ang boses nito binuksan ko Ng tuloyan Ang pinto at Nakita kong may nakahandusay na katawan sa malaking lamesa at Hindi ito katulad sa inuupahan kung wlaang kwarto ito at malaki Ang loob nito na Puno Ng dugo pinagmasdan ko kung pano pinagpuputol-putol Ng Isang ale Ang katawan Ng nakahandusay habang tinakpan Ang bibig ko na iyak Ako saking nakikita nang tumunog Ang aking phone ay nabigla Ako at nagpanic Ng biglang lumingon Ang ale at wlaa Ng iba kundi Ang landlady kakaiba Ang mukha nito parang gusto nya Kong kainin tumakbo Ako Ng papalapit ito sa akin na dala Ang palakol, sa aking pagtakbo nabundol akot natumba sa hagdan at nahulog nakaramdam Ako Ng masakit Ako Ng masakit sa aking katawan Ng tumayo na sana Ako naramdaman ko nalang Ang malakas na humampas sa aking ulo Ang everything went black . Nagising Ako sa mabahong silid nilingon ko Ang paligid natigilan Ako Ng mapadpad Ang paningin ko sa lamesa at nandon parin Ang katawan Ng babaeng pinutol-putol Ang katawan Hindi ko mapigilang masuka sa nakakaawang katawan naiyak Ako sa takot at pangangamba kinapa ko Ang aking bulsa at thanks God nasa akin pa Ang phone ko napansin kung wala Dito Ang landlady dahan-dahan akong tumayo at namimilipit sa sakit Ng ulo tinawagan ko si sherlyn upang huminge Ng tulong Hindi ko ma contact chineck ko Ang calls ko nakailang tawag na pla si sherlyn dahan dahan king binuksan Ang pinto upang makalabas sa impyernong Lugar nato pero Ng lalabas na sana Ako Nakita kung paparating Ang landlady na may hinahatak na katawan dalidali akong bumalik sa aking kinaroro-onan at nagpanggap na tulog naramdam ko Ang pag lapag Ng katawan sa tabi ko inimulat ko aking mga mata at mukha Ng landlady Ang bumungad sa akin at napa sigaw Ako sa takot at pagkabigla sinipa ko sha at natumba ito nilingon ko Ang katawan na kakalapag palang ay napansin kung sherlyn ito hahatakin ko na sana si sherlyn Ng tumayo Ang landlady na dala dala parin Ang palakol at may mataas na matulis pa shang dala Hindi ko napigilang tumakbo nalang, agaw hininga ako dahil kakatakbo Hindi na Ako nag dadalawang isip umalis sa Lugar nayon pero Kahit Anong takbo pa Ang ginawa ko napansin kung nasa pa ulitulit lang na Lugar Ako bat Hindi Ako naka alis Dito sa di kalayuan may Nakita aKong katawan Ng lalaki nilapitan ko ito at mukha ni Carlos Ang Nakita ko dalidali ko itong pilit ginising pero Hindi ito nagising nakaramdam Ako Ng presensya Ng papalapit at di nga Ako nagkamali papalapit nga sa akin Ang landlady nakangiti ito Ng napaka lawak tatakbo na sana ulit Ako Ng bigla nyang binato sa akin Ang matulis na bagay at tumama sa aking paa nahihirapan akong gumalaw dahil sa sakit napa hiyaw Ako Hindi na Ako mapakali sa sobrang takot at pangamba tatayo na sana Ako Ng biglang himampas Ang aking katawan at ulo Ng napaka bigat na bagay sobrang sakit Ng naramdaman , namalayan ko nalang na bitbit Ako Ng landlady at sa kabilang braso ay si Carlos . Nagising Ako sa malakas na pagka sarado Ng pinto nagbabasakali na panaginip lang uli yon pero nanghahapdi Ang aking mga kamay pati aking mga paa mas lalo lang akong natatakot Ng Ako na Yung nasa lamesa nilingon ko Ang paligid at Nakita ko si Carlos na ulo nalang Ang nakaharap sa akin at si sherlyn ba wala paring Malay Ngayon ko lang napansin na andami palang katawan na nakahandusay sa paligid pinilit Kong maka ahon makatakas lang sa Lugar nato nag success naman Ako sa aking ginawa bubuksan no na sana Ang pinto nang pumasok sa aking isip si sherlyn at Carlos wala na akong magawa tumakbo na Ako naka abot Ako sa gate naka hinga Ako Ng maluwag Ng biglang lumitaw sa harap ko Ang katawan Ng landlady napa isip Ako na Wala na talaga akong takas Wala din akong laban sa babaeng ito tatakbo na sana Ako Ng biglang giniitan Ang leeg ko Ng matulis na bagay na tumama sa aking katawan at pilit na hinihiwa Ang aking katawan putol narin Ang aking mga kamay at braso pati narin paa at tuloyang nawalan Ng Buhay.


                                 THE END 



__________



In my dreams you're with me by Apple mae Sayson and Jade Tolo 


6. In my dreams you're with me 


              “In my dreams you're with me”
                                                                       


"A worst nightmare" Sabi ko habang naka tingin sa kesami na parang mantika sa kama ko, agad naman akong bumangon at humarap sa salamin. Tinitigan ko lamang yung reflection ng sarili ko, parang timang kulang sa tulog dahil sa nightmare na yan, siguro kakabasa ko ito ng mga fairy tale mga mystery kaya ito Yung napapala ko. Padabog ulit ako na humiga sa kama na biglang umihip Ang isang malakas na hangin kaya bumukas yung bintana ng kwarto ko, agad naman ako bumangon ulit para I sirado pero akmang isisirado ko na sana na may puting petals na pumasok sa kwarto ko Dun siya lumapag sa may book shelf ko na siyang ikina confused ko, nilapitan at kinuha ko ito weird but Ang bango Ng white petals na to, iba siya kahapon kulay pula kasi yun at Ang laswa ng amoy kaya tinapon ko, pero ito ang Ganda saan kaya ito galing at Yung kulay pula na petals kahapon? Ang weird subra. Biglang lumakas ang hangin at subrang gulat ko na kusang nag sirado ang bintana at na off Ang ilaw. "Anong ibig Sabihin nito?" Unti unti din akong nahihilo na diko alam kung bakit.... Gumising na lamang ako na subrang sakit ng ulo ko tila ba ay na hulog ako or iwan ko ba, Basta Ang natatandaan ko ay biglang nag black off Ang lahat Ng nasa paligid ko at ito nandito ako naka handusay...



"Were am I? Hala dead na ba ako? Hoy lordd" Sabi ko na para bang timang na alog Ang utak. Nilibot ko na yung tingin ko at tumayo Ng dahan dahan at nag masid sa paligid. "Jusmeyo Anong lugar ba to? Wala bang sign dito kung Anong lugar to? Parang tangĆ¢ naman Sevinity sarili mo lang kinakausap mo" Sabi ko sa sarili ko Nag lakad ako at marami akong Puno na nakikita ibat ibang kulay, may red, orange at pink at marami pang iba, napa wow ako it because that was my first time to see that kind of trees like, amazing....marami ding ibat ibang flowers na na daanan ko na ngayon ko lang din nakita mismo I keep on walking until I saw a group of animals, I think they having a good time. Matatakot na sana ako but they stared at me and smile, ah cutie little babies Diko sila ma describe but para silang lion na may pak pak, at meron ding aso na may pagka ibon but di sila nakakatakot kundi Ang cute pa nila, napaka friendly. "Hello, alam niyo ba kung Anong lugar to?" Tanong ko sa mga hayop na nasa harapan ko. "TangĆ¢ mga hayop kinakausap mo" Sabi ko sabay takip sa Mukha ko, na bigla ako na hinila ako ng isa sa mga hayop na nasa harapan ko pero mas ma bibigla pa ako dahil sa nakita ko.…


"What the...... Wonderful place" laglag panga na pagka Sabi ko. "Totoo ba ito? I mean for real? Oh my gosh, natutulog pa ata ako..." Sabi ko. "Gumising ka Sevinity!" Sabi ko at sabay sampal sa aking Mukha na siyang dahilan napa ngiwi ako. "Aray! Totoo nga" Sabi ko at ang mga hayop ay para din sila natutuwa, Maya Maya nag labasan na Ang mga mas malalaking hayop na nag liliparan napa laglag panga ulit ako dahil sa mga nakikita ko..... Biglang umalis Yung mga hayop na babies kanina iwan pero parang natakot sila. "Hoy San kayo pupunta?! Iiwan niyo ko?!" Tawag na Sabi ko habang papalayo sila sakin. "Weird ha" bulong ko at nakatingin ulit sa isang napaka ganda na view na ngayon ko lang masasaksihan. "Malalim ba toh? Wow kahit sa baba ang Ganda" dungaw ko sa kinatatayuan ko na walang ibang nasa isip kundi curiousity.. "AHHHH!!!!" sigaw at wala akong ibang ma rinig kundi ang tinig ko lang. Na dulas ako kaya't ito ngayon Yung na pala ko, habang nahuhulog ako unti unti din akong nawawalan ng Malay......... "Aray" daing ko at bumangon. "Talagang Ang layo ng binagsakan ko, Sevinity kasi di nag iisip" Saad ko mismo saking sarili, lumingon ako sa bandang likod ko na may nakita ako na table at may mga pagkain tinapay at prutas Ang mga nakikita ko, ng laki ang aking mga mata na sinabayan pa ng aking kalamnan. Dahan dahan akong nag lakad patungo sa table, "gutom nako, pero baka may ibang nag mamayari nito pero" Sabi ko sa aking isipan at di nag dalawang isip na umupo at Kumain, para akong naka Wala sa lubid dahil sa naramdaman ko. "ohmygosh Ang sarap, lord thankyou" Saad ko habang puno ang bunganga ko



"who are you?" Napatigil ako dahil sa boses na nag Mula saking likod na sinabayan pa ng patalim na naka tutuk sa may bandang ulo ko. Dahan dahan akong tumayo habang naka taas ang aking dalawang kamay,"Pasensiya na, gutom lang ako" hinang sambit ko habang naka talikod parin at naka taas ang kamay."Yes I know, halata naman sa nakikita ko but you still stealing my food, kaya dapat kalang din parusahan" Sabi niya na siyang ikinalamig Ng buong katawan ko. "Ha?! Nag mamakaawa ako pakawalan mo na ako" pag mamakaawa ko "can you turn around?" A cold tone from him, unti unti naman akong lumingon but still nakataas parin ang dalawa kung kamay. "Wooah" he whispered. "What? Pwede mo na ba akong pakawalan? Gusto ko pang Maka uwi sa'min" pag makaawa ko sa kanya habang siya naka titig lang sakin at Napa isip ako na baka maging dinasour ito bigla at lamunin ako. Tinignan ko siya ulo hanggang paa but well subrang kisig niya pero baka nag kukunwari lang ito mahirap na nag kalat panaman Ang mga scammer sa mundo. Pero para kaming timang nag titigan lang, but until he unexpectedly grab my waist na siyang dahilan na mas naka dikit Pako sa kanya and a tightly hug from him, ng laki ang dalawa kong mga mata at mabilis na kumabog ang dibdib ko
"Sevinity" bulong niya at agad naman akong umalis sa pagka yakap niya, "Ano bang problema mo?! Baliw ka ba? Rapest?! At tsaka how did you know my name ni hindi nga ako nag pakilala Sayo" medyo na may pagka inis na sabi ko sa kanya. "I'm sorry na bigla lang ako, hindi lang kasi ako Maka paniwala na nandito kana at tsaka pasensiya na kung na takot kita" Sabi niya na tila ba ay kilalang Kilala na niya ako the way na kausapin niya ako, "wait lang naguguluhan ako HAHAHA, baliw kaba? Ni hindi ko nga alam kung nasan ako sadyang na padpad o naligaw lang ako dito kaya wag Kang mag assume na may dahilan Ang pag punta ko dito sa lugar na toh" diretso na pagka Sabi ko sa kanya "Nasa linthea ka" ngiti niya. "Ha? Linthea? Walang lugar na ganon" Sabi ko. "meron" tipid niyang sagot, at umirap lamang ako sa kanya."halika ipapakita ko Sayo" Hila niya sa kamay ko."saglit lang baka kung saan mo ako dadalhin, hindi pa nga kita kilala" sambit ko at Napa hinto siya,"by the way, I'm Tyron Cassius but you can call me Tyron" ngiti niya."so pwede na ba kita dalhin?" Tanong niya at inilahad ang kanyang kanan kamay sakin, aaminin ko subrang Gaan ng loob ko sa kanya parang mag Kilala na kami noon pero diko ma ipaliwanag kung kailan at saan Pero sa huli na naig parin yung tiwala ko kahit may pag alinlangan, naka sunod lamang ako sa kanya habang nakatingin sa likuran niya at diko na Malayan sa haba ng nilakad Namin at dumating na kami sa sinasabi niyang lugar na linthea. "Nandito naba Tayo?" Laglag panga ko habang naka tingin sa Isang malaking gate sa harap ko, kulay golden brown siya at may mga ukit na kakaiba pero ang Ganda subra. Biglang bumukas ang gate at Napa atras ako para akong bata ngayon lang nakakita ng ganito pero totoo naman


Pag pasok sa gate nag lakad kami ng mga 30 step at Maya Maya maraming sumalubong sa kanya, napa atras ako ulit eh baka kasi ma ipit sa dami. Napa tanong ako kung bakit dinudumog siya? Baka kasi mabait talaga siya. "SI PRINCE TYRON DUMATING NA!" Malakas na sigaw na Ng gagaling sa gawi Nina Tyron, napa lingon ako sabay pag tataka dahil sa narinig ko, maya maya may lumapit sakin na isang grupo ng kababaihan at pinalibotan nila ako na siyang biglang ikinabahala ko, "t-tyron..... Tyron!!!" Sambit ko sa ngalan niya "Tyron!" Sigaw ko. "Girls girls layuan niyo siya hindi siya masama bisita lamang siya dito satin" alarmang lapit niya sakin at agad akong nag tago sa likod niya, umalis naman ka agad Yung naka palibot sakin kanina akmang tatakbo na sana ako palabas na pinigilan niya ako, hinila niya Yung kamay ko "Wait, saan ka pupunta?" Tanong niya na nag alala na tuno. "Aalis Nako dito" tipid na sagot ko. "Saglit lang, magtiwala ka sakin please kung natatakot kaman Wala Kang ibang ikatakot mabait Ang naninirahan dito sa lugar Namin, and I'm here I can protect you hindi hindi ako papayag na may makasakit Sayo habang nandito ka" Sabi niya habang naka titig saking mga mata, tumango nalang din ako Maya maya may dumating na isang magarang karwahe na sa TV ko lang nakikita kaya mas na Mang ha ako "Ano toh?" Sabi ko, "Basta mamaya ko nalang ipaliwanag Sayo sumakay ka nalang" Sabi pa niya at sumakay nalang din ako, habang umaandar Ang karwahe di ko ma pigilan na dumungaw sa bintana subrang Ganda Ng view talaga, para akong iwan na nasiraan ng bait dahil sa mga nakikita ko na hirap paniwalaan, hoy bakit ka bumaba?” tanong ko sa kanya na bumaba siya, “bumaba kana nandito na Tayo” Sabi niya at bumaba Nako pag ka lingon ko sa harapan mas na Mang ha ako sa nakita ko, Isang palasyo na kailanman pinapangarap ko na Makita at ngayon

"Tyron totoo ba toh?" Sabi ko habang naka laglag panga, "Ang bibig mo baka ma pasukan ng langaw mahirap na" biro niya pa Pumasok siya at sumunod ako marami ka agad sumalubong sa kanya mga utusan ata at nag bo-bow pa."So tyron my son you're here" boses babae at Napa tigil kami sa pag lalakad, pa hakbang na sana kami sa hagdan na may tumawag sa kanya. Lumingon agad kami at napa Yuko na lamang ako dahil sa nakita ko, Isang Reyna sa harapan ko para akong statue dahil sa kahihiyan, bumati siya sa kanyang Ina tapos niyakap niya ito "At sino naman itong Kasama mo? A girl huh" Sabi ng Reyna sa kanyang anak. "Mom she's Sevinity" ngiting Sabi nito at tumingin nako sa mama niya in short Yung reyna, naka ngiti ngayon siya habang naka titig sakin, "nice to see you Sevinity" ngiti ng reyna. "Nice meeting you din po your majesty" bigay galang ko kahit sa mga oras na iyon ay nervous Ang nararamdaman ko. "So, maiiwan ko na kayo marami pa akong aasikasuhin" sabay alis ng reyna, "jusmeyo kinabahan ako duon ah" buntong hininga ko, "pero bakit di mo sinabi sakin na may dugong bughaw ka!" Inis ko sa kanya, "pasensiya naman alam ko na nag sinungaling ako pero kahit na ganon Wala naman din akong intension na masama" paliwanag niya, "pero nag sinungaling ka parin sakin" turo turo ko sa kanya, nag babangayan kaming dalawa hanggang sa medyo na out of balance ako at buti nalang agad niya akong na salo na siyang dahilan naka rapat ang dalawa Ko na palad sa bandang dibdib niya at maging mga Mukha namin, biglang tumahik Ang paligid at subrang bilis ng pag kabog Ng dibdib ko, biglang lumabas Yung Isa nilang utusan na siyang dahilan na balik kami sa mga sarili Namin

"Prince tyron naka handa napo Ang kwarto ng iyong bisita" magalang na Sabi Ng utusan niya,"maraming salamat" Saad niya pa." Maaari mo ba siyang samahan sa kanyang silid" utos niya at tumango lamang ang utusan niya ulit at binigyan niya ako Ng sign na sumunod, at sumunod Naman ka agad ako. Pagka dating Namin sa silid sinabihan ako sa mga dapat Gawin at mag bihis daw kaya sinunod ko naman ka agad ito pagkatapos ko magbihis nilibot ko ang aking tingin sa silid, pumunta ako sa terris at nag mumuni muni, diko parin ma tanggap na nasa palasyo ako or I mean di ako Maka paniwala, naka suit ako ngayon Ng Isang magarang damit na para din bang may dugong bughaw ako pero Ang totoo ligaw na pusa lang Naman ako kung tutuusin —FAST FORWARD— Hindi ko na Malayan naka tulog na Pala ako dahil siguro ito sa pagod, Gabi na siyang na gising ako kaya't na isipan ko na bumaba at nag libot at baka sakaling Makita ko si tyron may sasabihin lang ako sa kanya, nag lakad ako hanggang sa na pad pad ako sa may garden na fountain at na isipan na mag Muni muni. "Ang ganda subra ng lugar na ito pero diko ma iwasan na mangulila samin, gusto ko na umuwi" bulong ko sa hangin, "nandito ka lang Pala, Ng galing ako sa kwarto mo pero Wala ka dun Akala ko umuwi kana" biro niya sa huli niyang salita. " Ako uuwi gusto ko pa ngang mag pa salamat Sayo" ngiti ko at tumabi siya sakin," mag pasalamat saan?" Tanong niya, "Sa lahat" titig ko sa mga mata niya, "as I said earlier I will do anything for you" Sabi niya. "By the way ito white tulips para sayo" sabay bigay niya sakin, "para San toh?" Tanong ko, "Basta" ngiti niya at tumango na lamang ako "Tyron, I have some question" Sabi ko in low tone, "all about what?" He answered

"How did you know my name?" I asked him and he smiled at me,"Malalaman mo din" sagot niya, "so need ko ng bumalik sa loob, if kung may kailangan ka ipa abot mo nalang sa mga utusan" Sabi niya, "Roger that" biro ko at ngiti niya sabay alis bumalik ulit ako sa pagka upo ko at nag mumuni muni ulit na may boses na sumulpot saking likuran. "Hello" ngiti niya, napatayo ako dahil papalapit siya sakin, she's a girl with her straight long blonde hair and a color blue dress, I admit that she's pretty. "You're Sevinity right?" She asked and smile at me, "yes I am" ngiti ko pabalik sa kanya, "I'm shin the future wife of tyron and the future queen" she smiled at me, iwan pero bakit ako nasasaktan sa sinabi niya na she's the future wife like hello bakit ako nakakaramdam ng ganito. I was so stunned to speak because of what she said..... "Hello?" Sabi niya at agad naman akong bumalik sa sariling pag iisip ko, "oh-oh congrats masaya ako para Sayo shin, kahit bago lang ako here na fefeel ko na busilak Ang puso mo" kunwari ko at nginitian siya, "thankyou Sevinity" Sabi niya at ngumiti, "ah so mauna Nako sayo, maiiwan na kita" ngiti at sabay alis ko, dumiretso ako sa kwarto sabay himlay sa kama at paulit ulit na iniisip na what if gusto ko siya kaya ako nakaramdam ng ganon. "Sevinity umayos ka, napadpad ka lang dito ganyan kana, kaya mag isip ka" sabay takip ko sa Mukha Nang unan...…

—FAST FORWARD— 

Gumising ako, Ganon parin na ngungulila saking tahanan pero oky lang baka bukas makakauwi Nako, "good morning ma'am, Pina baba na kayo ni prince tyron upang sabay na daw kayong kumain" sabi ng isang utusan, "pakisabi nalang po na mamaya nalang ako" ngiti ko at nag bow Naman siya sabay alis.....

Na isipan ko ulit na mag lakad lakad sa palasyo, at na padpad ako sa hallway nito na doon naka lagay Ang mga picture Nina Tyron at Ang iba pa. "Sevinity!" Tawag ni tyron, "oh ano? May kailangan ka?" Tanong ko sabay lingon sa kanya, "bakit dika sumabay samin kanina?" Sabi niya, "eh Kasi baka third wheel ako doon" hinang tuno ko, "ano? Third wheel??" Sabi niya na parang di ma intindihan ang ibig Kong sabihin, "Si shin, diba future wife mo? Congrats" ngiti ko, "what the- who's telling you that?" Medyo mataas na boses ni tyron, " siya mismo" tipid na sagot ko,"oky first of all, di ko siya fiance or what at tsaka iba Ang gusto ko kaya please, give me some a minutes I will talk to her" sabay alis niya, nakaramdam ako Ng medyo ginhawa dahil sa narinig ko, hayts Sevinity literal na-na fall Pero sinundan ko si tyron baka kung Anong Gawin niya Kay shin, nasa library siya pumasok kaya sumunod ako sumilip lang ako at nandon nga Si shin, akmang yayakap Si shin pero pinigilan ito ni tyron, nakikinig lamang ako sa kanila para akong iwan na kung baga Isang spy nanalo nanaman kasi itong ka curiousity ko eh... "Shin what happened to you? Anong na lain mo at bakit mo sinabi yon Kay Sevinity?" Saad niya at Napa taas kilay Si shin sa kanya, "wow, seriously? Are you defending Sevinity again?! What the hell tyron! Nandito ako pero hindi mo manlang ako napapansin di mo nga na a-appreciate Ang pag mamahal na binibigay ko Sayo kasi puro ka Sevinity! " Diin na pagka Sabi ni shin at para akong nanlamig sa mga naririnig ko aalis na sana ako na nag salita si tyron...

"so what? Anong problema mo Kay Sevinity ba?" Sagot ni tyron na medyo kalmado,"Ayan! Yan Ang problema, puro ka Sevinity simula mga bata pa lamang Tayo puro ka Sevinity! Sevinity! Sevinity! Halos ayaw mo makipag laro sakin Kasi gusto mo dun sa ilog at makipag laro sa di naman ka uri mo! Baka nakakalimutan mo Yan din Ang dahilan kung bakit muktik Ng maparusahan Ang Ina mo dahil sa pinag babawal na pag mamahalan tyron!" Inis na inis na sambit ni shin Kay tyron, tumulo na Pala Ang luha ko na diko na mamalayan. "hindi man na ipag laban ni inang Reyna Ang unang pag ibig niya dahil takot siya pwes Ako Hindi, gagawin ko lahat kahit Buhay ko pa kapalit basta Kasama ko lang siya, at si Sevinity yon" diin na pagka Sabi ni tyron sabay talikod,"tyron ako nalang please " yakap ni shin sa likod ni tyron,"Hindi ko gustong saktan ka pero si shin Ang mahal ko " Sabi niya at saksi ako kung pano siya bumitaw sa pagka yakap ni shin, "Sige! Subukan mo lang kundi dadanak Ang dugo dito" sambit ni shin at hinila Ang buhok ko diko akalain na pansin niya ko, "shin! Bitawan mo si Sevinity!" Sigaw niya habang ako umiiyak na sa takot may mga security na pero binantaan Sila ni shin kung mangingialam Sila ako Ang Patay kaya umatras na lamang Ang mga security "Shin nag mamakaawa ako Sayo gusto ko pang Maka uwi samin" ma iyak iyak ko. "Tyron tulungan mo ko" awang awa Nako sa sarili ko, "tumahik ka! Pinag kaisahan niyo ko! Sana di kanalang dumating dito sana namatay kanalang!" Diin na pag kasabi ni shin at mas diniinan niya pa pag latag sa patalim sa liig ko, "shin mahal nag mamakaawa ako bitawan mo na Si Sevinity ikaw naman talaga ang mahal ko" dahan dahan na hakbang ni tyron palapit samin at unti unti Ng nakakakalma Si shin, naka tingin lamang ako Kay tyron na nag hihintay na Mag sign siya para Maka Wala ako sa pagka sakal ni shin, "takbo!" Sigaw ni tyron pero huli na Ang lahat sinaksak Nako at agad bumagsak....

Nakaramdam ako ng pang hihina sa buong katawan ko, naririnig ko Ang boses ni shin parang na huli na siya "Bitawan niyo ako ano bah!!" Rinig ko na boses ni shin "Sevinity! Lumaban ka!" Pagka yakap ni tyron sakin habang ako ay duguan na, "s-slamat k-k-ahit sa ma-ikling pan-ahon na fe-el ko Ang pa-g mam-ahal mo, sala-mat sa la-hat ng tul-ong mo, at gus-to ko lan-g din ma-laman mo na ma-hal na ma-hal k-ita, Ik-aw Si ron² nga-yon na al-al-a ko na ka-ya pa-la bi-gla ka nal-ang na waw-ala" pag hihingalo ko

 —FLASHBACK —

 "Ron² asan kaba ng galing? Kanina Pako nag hihintay Sayo" Sabi ko,"pasensiya kana umuwi lang ako samin,oh ito white tulips para sayo" Sabi niya, "wow thankyou, pero asan ba senyo?" Tanong ko,"ah Basta malayo, tara laro na Tayo" Saad niya,"Sige!" Sabi ko sabay takbo at nag habul habulan kami, Minsan nag bahay bahayan sa may bandang ilog."Ron! Asan kana?!" Sigaw ko sa pangalan sa kaibigan ko pero Wala, Yun na din Pala Ang last na makakalaro ko siya pero palagi parin ako pumupunta sa ilog at sa tuwing Taga punta ko dun maraming white tulips Ang naka kalat, pero Hindi na talaga siya nagpa kita sakin simula nung Araw na iyon.

 —END OF FLASHBACK — 

"Sorry kung di agad ako bumalik nung mga panahon na yon ha, patawarin mo ako,but Yung white tulips na palagi naka kalat duon para talaga sayo iyon, subrang saya ko nga sa tuwing masaya ka pag nasa ilog ka kahit Ikaw lang mag isa, kaya patawarin mo ako" iyak niya at randam ko Yung luha niya sa pisnge ko na tumutulo habang yakap yakap niya ako. "Gu-sto ko ng mat-ulog, paaalam m-mahal ko" hirap ko na at unti unti ko ng sinisira ang aking mata pero may sinabi pa siya na narinig ko "IN YOUR DREAMS IM WITH YOU, SO SLEEP WELL MY LOVE" - TYRON

 ____________________________ 

"ate! Gumising ka bakit ba nag kalat Ang tulips dito sa kama mo ha? Wow sarap Ng tulog with tulips effect pa" pukaw Ng Kapatid ko sakin at bumangon ako para akong may hangover dahil sa sakit ng ulo ko, tumingin ako sa kama ko Puno ng white tulips at may ka isa isang kulay pula "I THINK A NIGHTMARE AGAIN" 


 
PANGANAY short story by Janine Adolfo and Althea Barioga

7. Panganay

                                                              PANGANAY


Nagising si marjie ng maaga para makapaghanda para papasok sa paaralan nagluto siya Ng pagkain at nagwalis sa labas Ng bahay at ginising na din niya Ang kanyang mga Kapatid para nakaligo na ng maaga. Pagaktapos nilang maghanda ay tinawag na din sila Ng kanyang tatay para ihatod na sila sa paaralan pagdating nila sa paaralan nagpaalam na din Sila sa kanyang tatay at pagpasok nila sa loob Ng paaralan ay sinalubong siya Ng kanyang matalik na kaibigan na si Lena “hi beshi ko good morning” at tumogon naman si marjie at niyakap ito Ng mahigpit, at pumasok na din Sila sa kanilang silid . At pagkatapos Ng discussion nila sabay na din silang nag recess at pagkahapon ay sinundo na din Sila Ng kanyang tatay at nagpaalam na din si marjie Kay Lena”beshi una na kami mag ingat ka” sabi ni marjie Kay Lena at tumogon naman si Lena”sige kayo din mag ingat din kayo una napo ako Tito “ at nakauwi na sila marjie at nagbihis na din siya agad para makapag luto na din ng haponan at pagkatapos ay umuwi na din Ang kanyang mga magulang , sinalubong naman ito Ng kanyang dalawang Kapatid “oi nandito na sila mama”at nagmano. Asan ang ate mo “nasa kusina po ma naghugas ng mga hugasin” ibigay mo itong isda at palinisan mo at ipa freezer mo sa bahay ni aling merna at binigay namn ito Ng kanyang Kapatid Kay marjie “ate linisan mo daw tong isda at Saka ipa ref mo daw sa bahay nilang ate merna tumango lang si marjie at kinuha Ang isda pagkatapos niyang linisan Ang isda ay tinawag Niya Ang kanyang kapatid, “jun ikaw na muna ang magpa ref nitong isda Kila aling merna “tumogon namn si jun” ayoko ikaw Ang inutusan ni mama niyan” sumagot namn si marjie “sige na may gagawin pa Kasi akong assignment” jun”ayoko maaa si ate oh ayaw ihatod Ang isda “mama “ano bah marjie bakit ka puro utos sa kapatid mo “marjie”may gagawin pa Kasi akong assignment ma”mama “assignment makapag antay yan ano bah. Hayst at pumanta na din si marjie Kila aling merna at pagkatapos ay bumalik na din siya sa bahay papasok na Sana siya sa kanyang kwarto ng bigla siyang tinawag Ng ka yang tatay”marjie, marjie “opo Tay” kunan mo nga ako Ng tubig” at pagkatapos ay humiga na si marjie sa kanyang kama at napaisip “mahal kaya nila ako parang Hindi ako nalang palagi oo ako yung ate pero Hindi naman tama na tratohin nila akong parang katulong “umiyak si marjie habang iniisip Niya iyon at natulog na din siya 

At pagka umaga mama “marjie aalis na kami sabado ngayon kaya maglininis ka ng bahay at labhan mo lahat Ng damnit at bantayan mo yang mga kapatid mo”tumango lang si marjie “hoy marjie nakikinig ka ba” opo ma ako na bahala Dito una na kami sabi Ng kanyang mama bye ma sabi Ng kanyang dalawang kapatid nat nagsimula na din siyang nag maglinis “jun tulungan mo nga ako ako Dito ikaw na magsampay Dali”sumagot naman si jun “ayoko ikaw inutusan ni mama niyan si Joel oh” oh bakit ako kayo inutusan niyan, ano bah tulungan niyo namn ako oh ako na nga halos gumagawa sa gawaing bahay di pa kayo tumutulong “eh ano namn ngayon ikaw Panganay eh kaya ikaw talaga Ang gagawa niyan” sumagot naman si marjie oo ako Ang ate pero tulong namn kayo oh pagod na ako “at umalis papuntang kwarto niya iniwan niya Ang mga labahin at Di Niya namalayan na nakatulog Pala siya Ang gabi na siyang nagising “hala Gabi na at Dali-dalin siyang bumangon para mag saing at nakauwi na din Ang kanyang mga magulang “marjie” tawag Ng kanyang nanay”oh ma “ mano po. Asan mga kapatid mo tanong Ng mama Niya sa kanya “di ko po alam “anong Di mo alam ikaw Ang naiwan Dito dimo binabantayan mga kapatid mo”papa”oh marjie asan kapatid mo may binili akong bagong damit para sa kanila” ah pa gumala lang siguro Ang mga yon “ hanapin Sabihin mo sa kanila may Dala akong damit dali puntahan mo sa court baka nandon lang bilisan mo marjie Kasi Gabi na “dali Dali namang umalis si marjie papuntang court para hanapin Ang kanyang kapatid “oi Rodney nakita mo bah mga kapatid ko “ ahh oo ate andon sa court “ salamat ah. Dumiritso naman siya sa court at nakita na Niya Ang kanyang kapatid at tinawag Niya ito “jun,Joel uwi na “ jun mamaya na kita mo namang naglalaro pa kami eh una ka nalang dun sunod lang kami “uwi na daw sabi ni papa dahil Gabi na baka pagalitan kayo” Dali na “hayst ano ba Yan naglalaro pa kami eh epal” bro bukas nalang Tayo maglaro ha may epal kasing dumating “oh sige bro” at umalis na din Sila sa court “ jun Teka nga ganyan ka bah kabastos ha tawagin mokong epal kala mo dimoko ate” epal ka naman talaga epal “ang bastos mo at nasampal Niya ito “pak”aray ano bang problema mo ate hah isusumbong kitang mama at tumakbo ito Joel ginagawa mo bat ka nanampal hah at tumakbo na din. Jun sorry diko sinasadya “ mama “ andito na Pala kayo kain na Tayo “ oh anong nagyari Yan kasing Panganay niyo nanampal dahil sinabihan Kong epal totoo namn” marjie ano ginawa mo sa kapatid mo” ma diko namn sinasadya eh Ang bastos Kasi Ng bunganga eh” bat ka nanampal” papa oh anong nagyari dito.

Hay nako yang Panganay mo sinampal si jun dahil binastos daw siya. Marjie totoo ba bat mo naman sinampal ha Ang bastos mo ah sino ka bah sa tingin mo sabi Ng kanyang tatay at nagpalaliwanag namn si marjie ngunit Di siya pinapakingan, hayaan mo yang ate mo ito oh may bago akong damit na binili para sa inyong dalawa” wow pa Ang ganda nito “ salamat pa at umiiyak namn si marjie habang naririnig ito sa labas, at natapos na ding kumain Ang kanyang “ marjie kain na at pagkatapos hugasan mo Ang mga pingan tumogon namn si marjie”oo ma papunta kahit Wala siyang ganang kumain” bumaba kana diyan. At bumaba namn si marjie at kumuha Ng Plato at kumain habang kumakain siya ay nakita Niya Ang damit na binigay Ng kanyang tatay sa kanyang kapatid medyo naka ramdam siya Ng ingit dahil Hindi siya binilhan at umiyak siya habang kumakain at natapos na din siyang kumain at paghugas ay pumunta na din siya sa kanyang kwarto, habang nag cellphone ay may nag message sa kanya tinignan Niya ito at kaibigan Niya lang Pala” oi beshi gala tayu bukas libre ko pagkatapos Ng klase sige na libre kita ano g kaba”nag reply namn si marjie na Di siya papayagan “sus gala namn Tayo Minsan puro ka nalang bahay baka tumanda ka Ng maaga niyan biro Ng kaibigan sa chat. Subukan ko lang beshi baka Kasi pagalitan ako , sus uwi din Tayo agad at nag out na din Ang kanyang kaibigan kinabukasan ay maaga si marjie gumising at naghanda at pumasok na din Sila at pagkatapos Ng klase ay naisip Niya Ang nangyari kagabi kaya tumuloy nalang siya sa gala nilang magkaibigan , pumunta sila sa mall kumain Ng Jollibee at gumala sa mga magandang view . At pagkatapos nilang gumala ay nagpaalam na din si marjie sa kanyang kaibigan dahil Gabi na Rin at tumango lang ito at umalis na din nang nakauwi na si marjie ay nasa labas Ang kanyang mama” San ka galing anong Oras na “ ah ma gumala lang kami saglit Ng kaibigan ko gala Gabi nang umuwi ha marjie alam mo namang delikado diyan sa labas diba at alam mo naman na maraming trabaho Dito sa bahay mas inuuna mo yang gala mo, San ka galing Ng Pera ha patuloy lamang Ang kanyang mama sa pag sermon sa kanya at dun Di na napigilan ni marjie na sumagot “ ma ngayon nga lang ako naka gala ah bat kayo nagagalit ha dahil walang sinaing Hindi nakapaglinjs Ng bahay ma anak niyo ko Di niyo ako katulong gusto ko lang sumaya.

Halos lahat Ng Oras ko nasa bahay nalang bakit ka nagagalit ha. ah pag yung mga kapatid ko gumala okay lang sa inyu pag ako hindi, tapos pag may Dala kayong pasalubong sila lageh inuuna niyo halos ako nga halos Dito sa bahay eh bakit pag yung mga kapatid ko pag may hinihingi binibgay niyo agad ako Ultimo pang project Di kayo makabigay Ang unfair niyo ma yung damit iniisip niyo ba ako ha, anak niyo ba talaga ako Kasi parang Hindi eh oo ako yung Panganay pero itrato niyo namn akong anak “ sumasagot kana Yan ba Ang natutunan mo sa kakasama diyan sa kaibigan mo huh yung bastos sumasagot sa magulang “ma gusto ko lang ilabas ang na nararamdaman gusto ko maranasan yung mahalin Ng magulang pero Hindi yun Ang nafefeel ko sa Inyo dahil may favoritsm kayo ma si jun nalang palagi at Joel pano namn ako ginagawa ko naman yung best ko na maging mabuting Panganay at anak pero kayo yung problema ma puro nalang kamalian Ang nakikita niyo sa akin”.at tumakbo si marjie patungo sa kanyang kwarto at umiyak Ng umiyak rinig namn ni marjie Ang tawag Ng kanyang mama galing sa labas. At kinabukasan ay lumabas si marjie sa kanyang kwarto at nakita Niya Ang kanyang mama at papa anak marjie gusto lang namin Sabihin sayo na sorry, sorry sa lahat anak sa mga nasabi namin sayo anak sabi Ng kanyang mama habang umiyak hayaan mo kaming bumawi sayo anak sa lahat Ng pag kukulang namin sayo at niyakap siya niyo Ng mahigpit at dumating na din Ang kanyang kapatid at humingi Rin ito Ng sorry at din bumawi Ang kanyang magulang sa kanya at grumaduate na din si marjie ng senior high school at don maging mabuti na Ang loob ni marjie sa kanyang mga magulang.



8. Infinite Love

                         “INFINITE LOVE”
                                      by
                (Zyrel Servano , Lovely Pacana)




"Pag minamalas nga naman oh, na abutan pa ng ulan" bulong ko sa sarili at umupo sa waiting shed sa labas ng school, para akong timang na naka tulala ngayon habang pinag mamasdan ang bawat pag patak ng ulan. Habang nag mumuni muni ako there's a guy that caught my attention like what parang prinsipe mygod ang gwapo, paparating siya kung nasan ako kaya pa simple lang akong tumitingin sa kanya, may dala siyang payong at papel iwan ko ba kung ano yon di ko nalang pinansin but apaka amo ng mukha niya. 
Lumingon ako sa paligid mas lumakas pa ang ulan. "Pano ako makakauwi nito?" bulong ko ulit sa sarili ko at napansin ko na lumingon siya kunti sakin, medyo awkward iwan ko kung bakit baka isipin niya di ako approachable na tao pero kahit na labag sa kalooban ko na mag first move sige push natin sis minsan lang itong kahihiyan na to.
Lily: "H-hi?" 
Sambit na mahina ko pero sinadya ko talaga, na dismaya ako di man lang niya ako pinansin kaloka. Bigla siyang tumayo at tumunog yung phone niya. 
Mateo: "Hello, oh yes dad?" 
Rinig ko mula sa kanya sabay buka niya sa payong at alis di man lang nag hi or babye sama pero cute siya, para akong baliw dito sa waiting shed until may nakita ako na id kinuha at tinignan ko, pagka kita ko sa pic abot tenga ang ngiti ko, siya kaya to yung guy kanina, sure ako wala naman bagong dumating eh kundi siya lang yung na kasama ko dito, binasa ko yung name niya at. "MATTEO MACEO LOPEZ" ang ganda ng surname niya uhm parang bagay sa name ko.
After that afternoon di ko na nasiuli yung napulot kong ID sapagkat napaka lakas ng ulan sa hapong yun, at umuwi nalang ako. 

(Morning) (at the classroom) 
Teacher: Class please settle down, I would like you to meet your new classmate. (Please come in Iho) sambit ni ma’ 
Nung pumasok na yung transferee napa laglag panga nalang ako kasi sya pala yung nakita ko kahapon na napaka suplado si "MATTEO MACEO LOPEZ!" napasigaw ako at lahat sila nagsitinginan sakin at napa yuko nalang ako. 
Jessa: Lily! Kilala mo ba sya? Pabulong nyang tanong
 Lily: oo kilala ko sya I met him yesterday nasakin nga yung ID nya kasi nahulog nung umuwi na sya, kaya pinutol ko nalang 
Jessa: that's why wala syang ID ngayun.. Habang nag uusap kami ni jessa sabi ng teacher "please be seated next to miss Lily Mr. Lopez" Nung naka upo na sya I handed his ID and he look so shocked, his face are telling me na "ba't nasayo to?". 
Lily: I picked it up yesterday, I was with you that time in the waiting shed. 
Matteo: Thank you. 
Lily: yun lang? suplado naman sabi ko sa sarili ko. 
Lumipas ang panahon, pilit kong kinukulit si Matteo at di ko akalain na magkaka developan kami 
Matteo: Lily I think Im inlove with you, would you like to go out with me?
 Lily: Actually Matt I feel the same, Im inlove with you also that's why, Yes..
 He hugged me so tight that I cannot breath, I never thought the suplado classmate of mine has a soft side of him, that he only shows to me.
 After we became together me and Matteo spent a lot of time together than usual, some time we hang out in the cinema watching the latest movies and sometime we go out having a picnic in the seaside watching the calm waves and cuddling. And a thought came to mind.
 Lily: Matt when mo ko ipakilala sa parents mo? kasi my parents knows you na, but di pa ako kilala sa side mo. I said with a pout 
Matt: actually if you like we can go to my place today and meet my parents, kasi timing eh ngayun lang sila andito. 
Lily: sige ba
 * Fast forward * " NO I WONT ALLOW IT, LOOK AT YOU MATTEO, LOOK AT YOUR GRADES! I'VE BEEN MONITORING YOUR GRADES SINCE YOU WERE LITTLE AND I OBSERVE THAT IT HAS CHANGED, BECAUSE OF THAT GIRL THAT YOU'RE WITH. BREAK UP WITH HER OR ELSE I'LL DO SOMETHING THAT YOU WILL NEVER FORGET. GET OUT! " pasigaw na pagsabi ng papa nya, and me and Matteo walked out and gone to the park. 
Lily: Matteo, what should we do? 
Matteo: Lily Im sorry but I think we should break up. Di ko alam anong gagawin ni Dad sayu and I'm worried, kaya please sana maintindihan mo, Im sorry... Goodbye 
Before he left he kissed my forehead and a tear falls down in his cheek and drops mine. I was left there speachless... 

The next day I tried to call him pero walang nangyari, dahil sa malamang ay nagpalit na siya ng number at nakablock narin ako sa facebook 
(baka pinalitan ng kanyang dad yung number nya) wika ko sa sarili ko.
Dahil sa kagustuhan kung maka usap siya at subukang kumbinsihin na wag syang magpapadala sa kanyang dad at wag siyang sumuko sa relationship naming na itinatag naming dalawa and then gumawa pa ako ng ibang account para ma ichat siya, pero walang nangyari, makalipas ang isang lingo ay wala pa rin siyang reply sa chat ko (kakaiyak nmn to) napagtanto ko na iba na ang ginagamit niyang account at yung account na ginamit niya ay wala akong akong idea kung anong pangalan ang ginamit niya. When I tried to search her facebook wala ring lumabas, para bang sa pakiramdam ko nung mga oras nay un at tila lumagapak ang langit sa kapuluam na dalawang taon na boyfriend ko siya ay nawalan lang ng kabuluhan kaya ayun kinanta ko nalang to
kunikulayan ang isipan 
pabalik sa nakaraan
‘wag mo ng balikan
patuloy ka lang masasaktan
hindi nagkulang kakaisip 
sa isang magandang larawan
pauli ulit binabanggit 
ang pangalang nakasanayan
Ang mala slang kasi hindi man lang kami pinagtagpo, pero pa man ay naniniwala pa rin ako na kahit ano pa man ang mangyari ay baka di tayo itinadhana, dahil mapaglaro itong mundo.
Naghintay ako ng matagal na kumapit lamang he was the last thing he said before he left to go to another country, but I hope he doesn’t find someone else. Lumipas ang mga taon ay grabe tung puso ko mygod lily hindi parin nawawala ang alab ng pagmamahal ko sa kanya (eme eme lang yan). Araw at gabi ay wala akong ibang hinintay kung di ang matupad ang huli niiyang binitawang salita. Nagpatuloy ako sa paghihintay sa kanya at sinamahan ko rin ng pagkilos na minsan ko ring nagawa na puntahan siya kung saang bansa siya naroroon, nagtanong tanong ako kung may nakakakilala bas a kanya ngunit bigo akong mahanap siya (nabigo pa akong hanapin siya at na nosebleed pa) grabe unfair ng world no
kay tagal kung sinusuyod 
ang buong mundo
para hanapin ka
nilibot ang ditrito ng iyong lumbay
pupulutin, pupulutin ka
sinusundo kita
sinusundo kana ni kamatayan 

*A FEW YEARS PASSED*
While i was singing in the corner of the street I saw a familiar hair cut just across the street. Kaparihas sila ni Matt ahh, i said. But when the guy turned around it was really him! Matteo (full name)! I was looking for you everywhere! HOW COULD YOU LEAVE ME. I shouted while walking towards him. He just stood there with a shock expression. LILY IS THAT YOU!?, He asked excitedly. 
Lily: Yes it's me, the girl you left. 
Matteo: im so sorry lily i was not in my right state of mind that time i shouldn't have done that to you, i should have explained better
Matteo: I missed you so much Lily i could die!..
Lily: na miss din kita Matt, that's why andito ako sa bansang to dahil hinahanap kita, ganyan kita ka miss!
Matteo: I love you lily, I love you so much... 
(He said while hugging me tight.)
Lily: I love you more matt. But, what woulf your parents say?
 Matteo: Dont worry Love, ako bahala

 * Fast forward * Matteo's place 
Matteos father: You again lady?! He said in a shock tone 
Lily: yes it's me, and im here to tell you that i really love your son and im gonna cherish him forever. 
Matteo: please father i love her and i want to spend the rest of my life with her, that's why please accept our relationship... 
Father: sighs Matteo alam mo na ginagawa mo di kana bata kaya't pag kayu nagka problema wag mo na akong i contact. Payag ako basta nagka problema kayu, sainyu nayan.
Simula nung tinanggap na ng pamilya ni Matteo ang relasyon naming dalawa subrang saya namin, kasi malaya na kami sa lahat, we can do everything that we wanted and Matteo and I going on and on and getting stronger each time and i realized
OUR LOVE WAS REAL BUT WE FELL INLOVE IN THE WRONG TIME.
THE END.



Ang Mistikong Kaharian ng Eldoria short story by Rhea Fe Y. Dongon and Nelgelyn G. Alferez



9. Ang Mistikong Kaharian ng Eldoria


                                          “ Ang Mistikong Kaharian ng Eldoria”


                   Sa mistikong kaharian ng Eldoria, may isang batang mangkukulam na pinangalanan na Laronia ang natagpuan ang sarili na sumasailalim sa isang matapang na paglalakbay na magbabago magpakailanman ng takbo ng kanyang buhay. Nagkukuwento ang mga alamat ng isang natatanging bagay na tinatawag na Celestial Crystal - isang gintong bato na sinasabing may di-maisip na kapangyarihan. Tinawag ni Laronia ang kanyang sarili sa pamamagitan ng isang sinaunang hula na nagbabadya ng pag-angat ng isang pinili, at nadama niya ang isang malalim na pagtawag sa kanyang puso na alamin ang katotohanan sa likod ng pag-iral ng Crystal.
                  Armado ng kanyang mapagkakatiwalaang tungkod, na dekorasyonan ng mga kahiwagahang simbolo at may mga sari-saring piraso ng mahiwagang bato, at pinalalakas ng di-naglalaho at matatag na determinasyon, naglakbay si Laronia patungo sa mapanganib na kagubatan ng Forest of Whispers. Ito ay isang lugar kung saan nag-iikot ang mga malalabong nilalang, ang kanilang mapanghalina at daing ay nag-eecho sa mababang palumpong, at ang hangin ay lumalangoy sa kahiwagaan.
                 Habang si Laronia ay naglalakbay nang lalim sa kagubatan, nakaharap niya ang mga kahiwagahang balakid, bawat isa ay mas matatag kaysa sa nauna. Ngunit nanatili ang kanyang pagtitiis, at sa bawat tagumpay, lumalakas siya, ang kanyang mahika'y umaagos sa kanyang mga ugat tulad ng isang ilog ng apoy. Sa isa sa mga sandaling ito ng tagumpay, nakilala niya ang isang matalinong gulang na kuwago na pinangalanan na Jacob.
                 Nakaupo si Jacob sa isang punit na sanga, ang kanyang mga balahibo'y kumikinang sa mga kulay ng pilak at ginto. Sa mga mata niyang puno ng karunungan ng walang-hanggang panahon, tinuon niya ang kanyang pansin kay Laronia na may halong pagka-interes at paggalang. Namalas niya ang layunin niya at ang kabutihan sa kanyang loob, kaya't pinili ni Jacob na sumama sa kanya sa kanyang paglalakbay, naging tapat na kasama at pinagkakatiwalaang karamay niya.
                Magkasama, sila ni Laronia at Jacob ay nilakbay ang mga puno ng gulo at mga namumulang ulap, lumalalim ang kanilang samahan sa bawat hakbang. Para bang nagkukwento sa kanila ang kagubatan, ang sinaunang kaalaman nito ay sumasayaw sa hangin. Sa pamamagitan ng karunungan ni Jacob at determinasyon ni Laronia, nilusot nila ang mga labirintong daan hanggang sa kanilang maabot ang puso ng kagubatan - isang nakatagong silid na nababalutan ng misteryo.
                Nang pumasok sila sa silid, napahinto sila sa kanilang paghinga. Sa harap nila, nasa ibabaw ng isang pedestal na pinagyaman ng mga kumikislap na kristal, nakahimlay ang Celestial Crystal. Ang liwanag nito ay nagbigay-liwanag sa silid, nagpapailaw sa mga pagod na mukha ni Laro nia at Jacob ng bagong pag-asa.
               Nang humawak na sana si Laronia sa Crystal, nag-anyong bigla ang isang masamang mangkukulam na pinangalanan na Malachi, nakabalot sa dilim. Ang kanyang mapanlilisik na tawa ay umeecho sa silid, nagpapanginig sa kanilang mga kalamnan. Sa isang tinubuan ng kasamaan, ibinunyag niya ang kanyang masamang hangarin - ang gamitin ang kapangyarihan ng Celestial Crystal para sa kanyang sariling masamang mga layunin.
               Nagsimula ang isang labanan ng mahika at kalooban habang si Laronia, sinuportahan ng kanyang determinasyon at tinungo ng karunungan ni Jacob, ay gumamit ng kanyang natatagong kapangyarihan. Tinawag niya ang mga elemento - nagbabadyang mga kidlat, naglalakihang mga baha, at mga sanga ng lupa upang balutin ang kanyang kalaban. Gayunpaman, napatunayan ni Malachi na siya ay isang matinding kaaway, nagbabadya ng mga kadiliman na nagpapabaluktot sa mismong pagkakayari ng realidad.
              Sa gitna ng paglalaban, ang Celestial Crystal ay sumisibol ng kahanga-hangang liwanag, tila tumutugon sa bawat galaw ni Laronia. Sumabay sa kapangyarihan nito, lumakas ang mahika ni Laronia, nagliyab siya sa isang kumikinang na liwanag. Sa pamamagitan ng isang bugso ng purong enerhiya, nagawa niyang palambutin ang mga depensa ni Malachi, nagbukas ng puwang para sa kanyang huling pag-atake.
              Pinangalanan ni Laronia ang lahat ng kanyang lakas at nag-focus ng kanyang kalooban, naghatid ng buod ng Crystal sa isang pambihirang liwanag. Ito ay sumisibol sa mga madilim na depensa ni Malachi, sinira ang kanyang mapanlilisik na kapangyarihan sa Eldoria. Ang kapangyarihan ng mangkukulam ay naisara sa loob ng Celestial Crystal, ang nagliliwanag nitongkislap ay naglagablab at napawi ang kadiliman na naglaganap sa lupa.
              Sa pagkawala ng kadiliman, ang buong Eldoria ay biniyayaan ng kaligayahan at kapayapaan. Ang mga halaman at mga hayop ay nagtampisaw sa kasiyahan, ang mga ilog ay umagos nang malumanay, at ang mga tala sa langit ay nagningning ng mas malakas. Naghanda ang mga tao ng isang malaking selebrasyon upang ipagdiwang ang tagumpay ni Laronia at Jacob.


10. Prince Harold


PRINCE HAROLD short story by Len Marie Sasuman 



Prince Harold had always been viewed as a mama's boy with no real ambition except to be crowned king one day. His mother, Her Majesty the Queen, was a beloved ruler who had guided the kingdom for decades. Despite his mother's guidance, Harold was seen as a weak leader by many, and his reign was eagerly awaited by his detractors.

As the years went by, Prince Harold grew older and grayer, but his mother remained a steadfast presence in his life. He waited patiently for her to pass on the crown, always by her side, attending to her every need.

Finally, Her Majesty the Queen passed away peacefully in her sleep, and Harold was named king at the age of 77 years. It was a bittersweet moment for him as he mourned the loss of his mother, but also felt a sense of relief and excitement at finally being able to rule the kingdom.

However, King Harold's reign was short-lived. His longtime partner, Lady Helence, who was once viewed as a kind and loyal companion to the future King Harold, was revealed to be a power-hungry villain who had orchestrated the downfall of Harold's first marriage to the most beloved Princess in a thousand years, Princess Magelica. Magelica had been tragically killed more than 25 years ago while visiting a nearby dictator, leaving many to believe the dictator was the coward who poisoned her.

Prince Harold had waited 77 long years to become king, but on the day of his coronation, he too was mysteriously poisoned.

Now, the new self-appointed queen, the usurper, Her Majesty Queen Helence, violently seized the throne and took over the kingdom. Not only had she secretly acquired a vast army, but she had also secretly raised a fire-breathing dragon that would ensure all the world to bend the knee to her tyrannical regime.

When Harold and Magelica were married, Princess Magelica had given birth to Harold's only sons, Job and Victor. Job was the eldest and next in line for the throne after his father, Harold. Victor, on the other hand, was the greatest knight in five generations.

When Job and Victor heard of their father's death, they were devastated. But their grief quickly turned to suspicion when they learned that Queen Helence had quickly taken the throne. 

It soon became clear that she was not the benevolent ruler the people had hoped for. Instead, she was a tyrant who enslaved the people and built herself an opulent palace far away from the suffering of her subjects. They knew that something was not right.

Their suspicions were confirmed when they found evidence that Helence had been behind their father's poisoning. But that was not all. They also discovered that she had been the one who poisoned Princess Magelica after the princess stumbled upon Helence's secret dragon's lair.

The true heirs to the throne, Prince Job and Prince Victor, knew they had to act quickly to save the kingdom. The two princes rallied the support of the great and loyal houses of the realm and formed an army to overthrow Queen Helence.

After a long and difficult battle, the brothers were finally able to capture the queen and put her on trial for her crimes. It was revealed that she had poisoned their father, King Harold, to seize the throne for herself.

The trial was swift, and the sentence was carried out even quicker. In her final moments, the mad Queen Helence revealed to all the people that she had been the one who had poisoned not only King Harold but also Princess Magelica. Her last words were a warning to the two princes that they must always be vigilant against those who seek to gain power at any cost.

Queen Helence was burned at the stake by her very own dragon, and the people rejoiced. 

Prince Job, now the rightful king, ascended the throne with the support of his loyal brother, Prince Victor.

His Majesty King Job proved himself a wise and just ruler. Under his leadership, the kingdom prospered and flourished for what was forever known as the Golden Age of spiritual enlightenment. Victor, too, played an important role as his greatest knight and advisor.

Under their rule, the kingdom prospered and the people were happy once again. The two princes became known as the greatest heroes in the kingdom's history, and their legend was told for generations to come. 

And as for the dragons, they were no longer feared as they had once been. In honor of Princess Magelica, who had uncovered Helence's secret lair, the dragons were raised as protectors of the kingdom, loyal to the throne and the people they served.





"Ang misteryosong Daanan" by Eljohn Cahoy and Jehand Jemera 

11. Ang misteryosong Daanan 


Once upon a time, habang si antoy ay papauwi na galing sa bukid dahil may inutos ang kanyang tatay sa kanya na asikasohin niya raw yung lupain nila habang wala pa ang kanyang tatay, dahil nagtatrabaho pa sa abroad at matagal padaw uuwi ang kanyang itay.Medyo makulimlim narin ang lugar kaya napag desisyonan niyang umuwi na buti nalang at merong siyang bisekleta na bagong bili ng kanyang nanay .Habang binabaybay niya ang kalsada o highway ng larapan ng may bigla nalang sumulpot sa kanyang harapan at ito ay tumakip bigla sa kanyang mukha at siya ay napatumba nalang dito dahil hindi niya na makita ang kanyang dinadaanan ng tignan niya ito ay paraba itong isang karpet na lumulutang at ng pag pikit mata niya bigla nalang itong nawala na parang bula. Mabuti na lamang at walang mga saksakyan na dumadaan sa oras na iyon kundi ay meron na sigurong masamang ng yari sa kanya. Kaya pag- dating niya sa bahay nila ay tyaka nalamang niya namalayan na may sugat na pala siya sa kanyang kamay dala ng kanyang pagkakatumba at napaisip nalamang siya kung ano ba talaga ang bagay na iyon at kung saan iyon galing na hindi naman sana malakas ang hangin sa pagkadaan niya ni isa wala naman ding nakatira sa lugar na iyon.

Sa sumonod na araw.

Si tisoy ay napag utosan ng kanyang ina na mamalengke dahil, wala nadaw silang impak na pagkain sa kanilang bahay kasi medyo malayo rin ang palengke sa kanilang tahanan. Medyo may pagkatigasin rin ang ulo ni tisoy na palagi niyang sinasabi sa kanyang ina na "mamaya na ma!" haggang siya ay naabutan na ng hapon at hindi parin niya nasusunod ang utos ng kanyang ina kaya siya ay umalis na lamang at sumakay sa luma niyang bisekleta. Habang si tisoy ay masiyahing tinatahak ang daan bigla nalamang siyang napahinto ng may biglang sumolpot na aso sa kanyang dinadaanan, buti na lamang siya ay naka pag brake agad. Siya ay biglang napaisip dahil wala namang bahay sa lugar na iyon at lahat ay mga puno. Ng matapos na si tisoy sa pamamalengke ay napag desisyonan niya ng umuwi dahil malapit naring sumapit ang gabi at wala din siyang dalang ilaw.

Habang si tisoy ay dumadaaan sa highway ng larapan, bigla nalamang siyang nataranta ng may biglaang tumakip sa kanyang mukha sa kadahilanan siya ay napatumba sa kanyang sinasakyang bisekleta at ang kanyang mga binili galing palengke ay nahulog lahat. Siya ay nagtataka kung ano ba talaga ang mayroon sa lugar na iyon kung bakit merong tumakip sa kanyang mukha ng biglaan, napag desisyonan nalang ni tisoy na umuwi ng mabilisan dahil ang kanyang mga balahibo ay bigla nalang tumayo dala narin ng lakas ng ihip ng hangin at mga ingay ng mga ibon.

Si tisoy at antoy ay isang matalik na kaibigan dahil magkababata rin silang dalawa. Habang sila ay naglalakad pauwi galing sa kanilang paaralan, hindi na napigilan pa ni tisoy na ekwento sakanya ang nangyari sa kanya kahapon, na merong biglaang tumakip sa kanyang mukha duon sa may highway ng larapan sa di malaman na dahilan, at habang si antoy naman ay naalala niya rin na ganuon din ang nangyari sa kanya ng dumaan siya sa lugar na iyon at ito naman ay sinabi niya sa kanyang kaibigang si tisoy. Habang nagkwekwentuhan silang dalawa kung ano ang nasa lugar na iyon ay bigla namang may sumabat sa kanilang likuran na isang matanda sabay sabi "Mga iho paalala ko lang sainyo wag na kayo dumaan sa lugar na iyon lalo na pag mag-isa lang kayo at wala kayong kasama, dahil ang lugar na iyon ay pinaniniwalaang tahanan ng mga masasamang espiritu at mga engkanto, dahil duon nililibing ang mga patay na bangkay ng mga hapon sa kasagsagan ng world war2 kaya't ganuon nalamang ang kakilabot ang lugar na iyon."

Habang sila ay nakikinig sa matanda ay ang dalawang magkaibigan ay nagaalinlangan parin kung totoo ba ang sinasabi nito o baka sila ay tinatakot lamang.

Sa sumunod na araw Napag desisyonan ng dalawang magkaibigang si tisoy at antoy na puntahan ang lugar na iyon para naman matapos na ang bumabagabag sa kanilang isipan , paano kaya kung subukan natin pumunta ulit sa lugar na iyon!? Para malaman natin kung ano ba talaga ang meron sa lugar at kung bakit ganun nalang ang ng yari?.

Ang dalawa ay patungo sakanilang napag desisyonang lugar na sakay ng kanilang dalawang bisikleta habang ang araw ay papalubog na. Pagka sapit ng gabi eksaktong nagkaabotan ang dalawa sa lugar at sila ay naghahanap ng lugar kung saan pede nila eh parking ang kanilang mga bisekleta. Nag-antay dalawang magkaibigan sa lugar na walang ka tao-tao at lugar na walang ilaw. Habang ang dalawa ay naiinip na sa pag-aantay dahil wala paring nangyayari sa oras na iyon pumunta ang dalawa kung saan sa lugar na kinakatakutan ng maraming naninirahan malapit ruon sapagkat maraming malalaking puno ng mga baleti. Tinatahak ng dalawang magkaibigan ang mga daan kung saan maraming puno ng biglaang may naramdaman silang na para bang may sumunod sa kanila kasabay nuon ay ang pag daan ng malamig na ihip ng hangin, na ganuon din ang naramdaman ni tisoy nuong siya ay dumaan sa highway. Nataranta ang dalawa ng may marinig silang kakaibang boses sa mga puno at may naamoy silang napakabahong na halos ay ikamatay nila sa sakit ng baho. Napatakbo nalang ang dalawa habang natataranta pabalik sa kanilang kinaroruonan, dahil hindi na nila makayanan pang pumunta sa lugar na iyon. Kaya't sila ay mabilisang kinuha ang kabilang mga bisekleta at umuwi nalang agad sa kanilang kanya-kanyang mga bahay na may takot na dala sa kanilang kalooban.

Simula ng nangyari ang kababalaghang iyon ay napag tanto nang dalawa na mas mabuti nalang sana kung nakinig nalang sila sa sinabi ng matanda sa kanila na wag na lamang pumunta sa lugar na iyon, dahil sa katigasan ng kanilang ulo at dala narin ng curiosity muntik na rin silang mapahamak. Kaya't hanggang ngayun ang highway ng larapan ay nananatili paring puno ng kababalaghan at misteryo dahil sa dimalang dahilan kung bakit ganuon nalang ang lugar nayon.

12. "THE CHEMISTRY OF LOVE" by Sittie Ashya Dimakuta & Jean Camatuoran 




Jay was a bright young man with a passion for science. He had always been fascinated by the way the world worked and was particularly interested in chemistry. He loved
nothing more than experimenting with different chemicals and seeing how they interacted with one another. One day, jay walked into his college chemistry class and saw jean for the first time. She was sitting in the front row, eagerly taking notes as the professor spoke. Jay couldn't help but feel drawn to her. As the class went on, jay found himself stealing glances at jean whenever he could. He was struck by her intelligence and her beauty. He knew that he had to get to know her. At the end of the class, jay mustered up the courage to introduce himself to jean. They hit it off right away, bonding over their shared love of chemistry. They decided to study together for their upcoming exam, and jay couldn't help but feel a spark between them.

Jay and jean spent the next few weeks studying together. but it was clear that there was more than just chemistry between them. They went on their first date, and it was magical. They had dinner at a cozy italian restaurant and talked for hours about everything under the sun. As the night wore on, jay realized that he was falling in love with jean. He had never felt this way before and knew that he had to tell her how he felt. Taking a deep breath, jay told jean that he loved her. She was taken aback at first, but then she smiled and said he loved him too. From that moment on, jay and jean were inseparable. They spent every moment they could together, exploring the city and falling deeper in love with each passing day.

One day, jay started to feel unwell. He had been experiencing strange symptoms for a few weeks, and he knew that something was wrong. He went to the doctor and was diagnosed with a rare form of cancer. Jay was devastated. He had always been healthy and had never expected something like this to happen to him. However, he was determined to fight the disease with everything he had. Jean stood by Jay's side throughout his treatment, never once flattering in her support. She was his rock and his constant source of strength during the darkest moments of his illness.

Despite Jay's effort, the cancer continued to spread. He knew that his time was running out, but he refused to give up hope. One Day, jean sat by jay's beside, holding his hand as he took his last breath. He had fought bravely until the end, but the cancer ultimately claimed his life. Jean was heartbroken. She lost the love of her life, the person who had meant everything to her. However, she knew Jay would want her to carry on and live her life to the fullest. In the years that followed, jean took comfort in the memories of their time together. She knew that their love had been rare and special and that it would live on forever in her heart.




Comments

Popular posts from this blog

"EMILIO" Short story by Jezziela Comabig & Keziah de Asis